میخوام آنقدر خوشبخت بشیم که تو هفتاد سالگی...
تو رویِ تختِ چوبیِ کنار حوض بشینی،شاملو بخونی و پیپ بکشی.
من با پیرهن چین‌دارِ بلند گُلگلی و دوتا فنجون چای دارچین بیام کنارت بنشینم.
تو شاملو بخونی و من با قیچی و شونه‌ی کوچیکم موهایِ یکدست سفیدت رو مرتب کنم؛
و شنلِ رویِ دوشم رو بپیچم دورت تا سردت نشه.
تو شاملو نخونی و از وضع کارِ پسرمون تعریف کنی و من ها کنم رو شیشه‌های گردِ عینکت و با گوشه‌ی پیرهنم تمیزش کنم .
تو شاملو نخونی و چای دارچینت رو با لبات مزه مزه کنی و من خبر بارداریِ دختر کوچیکمون رو بهت بدم.
میخوام انقدر خوشبخت بشیم که تا هفتاد سالگی پابه پایِ هم مو سفید کنیم و با آرامش نفس بکشیم.
از همون #خوشبخت‌هایِ_واقعی که برای سردردِ همدیگه هم دلهره میگیرن.
حرفی از رفتن و نبودن نمیزنن؛ دعوا و درد هم دارن اما نمکِ زندگیشونه.
که تو شاملو بخونی و من چایی دارچین برات دَم کنم .
دلبر جان
تو بمان...
خوشبخت شدنت بامن.

#محیا_زند