سلام و هزاران سلام به روی ماه تک تک شما

چقدر خوبه که همه مون پاپیون رو داریم و یه جورایی انگار یه جامعه و وطن کوچیک شده برامون.
از هر شهر و قوم و مذهبی در کنار هم داریم زندگی میکنیم.
کسی از اعضای این جامعه اگه حالش گرفته باشه یا غصه دار باشه همه برای حال خوبش دعا میکنیم و صلوات میفرستیم و چله و حمد و...میگیریم. چون برامون مهمه...

فعلا که حال این جامعه کوچیکمون به اوضاع و احوال جامعه ی بزرگترمون گره خورده و ازش گریزی نیست...این روزها حال جامعه مون خرابه. حال وطنمون خوب نیست...
کاشکی روزهای خوب بیاد. روزهایی که عجیب نباشند، فقط بتونیم توی اون روز بدون استرس و بدون حال خراب غذا بپزیم، گپ بزنیم، خرید بریم، گل ها رو آب بدیم و نوک خشک شده ی برگهاشو بچینیم و دلمون واسه گلی که نیاز به نور و آب و خاک بهتری داره نگران بشه...نه نگرانی هایی توی این حجم سنگین که این روزها شاهدش هستیم.
نمیگم غصه نباشه، فقط انقدر نفسگیر و سنگین نباشه غصه ها...

خدای خوبم...من به تو و مهربانیت و بزرگیت ایمان دارم...
هیچ وقت از درگاهت ناامید نمیشم...ممکنه خجالت زده و شرمنده بیام پیشت اما هیچ وقت ناامید نبودم...الانم خیلی چیزها درکش برام سخته اما میذارم به پای حکمت تو...
خدایا؟ هوامون رو داشته باش.