یلدای سال ۹۹

شهر تو هر فصلی رنگ و بوی خاصی داره.
اولای پاییز بوی رب و قرمه سبزی از خونه ها بیرون می‌زنه. از جلو در هر خونه ای که رد می‌شیم گردنمو دراز می‌کنم و می‌گم: بوی کتلت این چهاردیواری یعنی فعلا حال دلشون خوبه.
به افکار گرسنه‌ی تو سرم می‌خنده و کوچه رنگ خنده‌هاشو می‌گیره. یه سری خونه‌ها هم هستن که از دم درشون که رد می‌شی بوی هیچی نمیاد و یه ته سوی روشنایی هم از تور پاره‌ی پنجره علامت زنده بودن آدمای تو خونه رو می‌ده.
گردنم شل می‌شه و مثل زرافه‌ی غمگین ساکت نگاش می‌کنم که حلقه‌ی دستاش دور کمرم قلقلکم می‌ده
و در گوشم می‌پرسه: راستی غصه چه بویی داره؟

#مریم_یعقوبی