دنبال کسی برید که پایهٔ کوه رفتنتون باشه، حاضر باشه باهاتون فلافل بخوره،
پیاده کلی مسیر رو قدم بزنه و آخر سر خسته و کوفته منتظر اتوبوس بشینه.
وگرنه دور دور با ماشینای گرون و غذا خوردن تو رستوران‌های لوکس و کافه های لاکچری رو که همه پایه‌ان!
خلاصه‌ی کلام اینکه کسی رو بخواید که خودتونو بخواد .
~ 🔒~