آیا ممکن است خود کودک باعث اضطراب خویش بشود ؟

👌 گاهی دیگران (اولیای خانه، مدرسه، رسانه ‏ها و...) سبب اضطراب کودک می‏شوند و گاهی عامل اضطراب، خود کودک است.

👌 بی‏ برنامگی: در روز جمعه یا یک روز تعطیل، کودک از صبح بازی کرده؛ تلویزیون دیده و به دیگر فعالیت‏های جنبی پرداخته و اکنون که روز به پایان رسیده است، تکالیف مدرسه مانده؛ برای امتحان روز بعد مطالعه نکرده؛
به نظافت شخصی (استحمام، ناخن گرفتن، کوتاه کردن مو و...) نرسیده و وظایفی را که در منزل به عهده دارد (خرید نان، سبزی و...) انجام نداده است؛ بدین سبب دچار اضطراب می‏شود؛ زیرا باید در خانه و مدرسه پاسخگو باشد.

👌 برای پیشگیری از چنین حالتی، والدین باید در فرصت‏های مناسب، با بیانی نرم و حساب شده، برنامه‏ های او را به وی گوشزد کنند و اگر کودک با این موقعیت مواجه شد، در انجام کارهای عقب مانده به او کمک کنند تا این اضطراب از بین برود.

👌پیشنهاد می‏شود با کمک خود کودک، تمام کارهایی را که باید انجام شود، براساس اولویت فهرست کنید و کارهایی را که اگر آن روز انجام نشوند، اشکال چندانی ایجاد نمی‏کنند، در پایان فهرست قرار دهید و از فرزند خود بخواهید، از ساده‏ ترین کارها آغاز کند. طبیعی است که با انجام یک کار، روحیه می‏گیرد؛ سردرگمی‏ اش کمتر می‏شود و با انجام هر کار، از اضطراب او کاسته خواهد شد.

👌مسؤولیت پذیری: گاهی کودک با پذیرفتن مسؤولیت، زمینه‏ ی اضطراب خود را فراهم می‏سازد. نگرانی او بدین جهت است که نمی‏داند موفق خواهد شد یا نه. در چنین حالتی، اولیای خانه و مدرسه می‏توانند با برخورد سنجیده، در تخفیف اضطراب او مؤثر باشند؛ بدین گونه که برایش تبیین کنند مسؤولیتش تمرینی است و انتظار توفیق کامل او را ندارند.

✅ والدین می‏توانند با نقل خاطره‏ های دوران کودکی خود و عدم کامیابی در مسؤولیت‏ها یا توفیق تدریجی آنان، در کاهش اضطراب کودک مؤثر باشند. گفتن جمله‏ هایی از قبیل این که «مطمئن هستم در کارت موفق خواهی شد»، اضطراب‏ آور است.

#پلو_مرغ #خورشت_مرغ #سالاد #سالاد_کاهو