هرروز برنامه می نویسم...
هرشب افسوس میخورم از اینکه بیشتر کارها مانده، و فقط خودم و خدا میدانیم که برنامه های تیک خورده، با چه زحمتی... تیک خورده اند!!!

میدانم کمی دور از واقعیت برنامه مینویسم. ولی بیشتر میدانم بچه کوچک داشتن یعنی چه!
بیشتر میدانم که مادری یعنی همین کاری که انگار کار به حساب نمی آید، یعنی همین بغل کردن ها، خواباندن ها، خنداندن ها، آرام کردن ها... و چه کسی جز مادر میتواند جوانی اش را بریزد پای همین رسیدگی ها...
حالا که مادرشدم میفهمم خنده مادرها با آنهمه خستگیِ به چشم نیامده چقدر ارزش دارد... دردهایشان چقدر پنهان است... محبتشان چقدر خالص است...

وفقط یک مادر از پشت خنده ی نوزادش، جوانی رشید میبیند برای یاری امامش...

خدای بزرگ... منِ مادر خودم محتاج تربیتم... محتاج دستگیریِ هرلحظه ی تو...
جهاد امروز ما زن ها، همین فرزند آوری و محافظت از فطرت پاک توحیدیشان است...

ببخش قصورمان را و با کرمت اِسم مان را در زمره ی یاران حجتت... تیک بزن!!
#مادر_نوشت

بچه ها متن مال خودم نیست، اما چون قشنگ بود و حرف دل همه ی مادرها، گذاشتم...