داستان کوتاه
سلام بی جواب

🌸روزي سقراط ، حکيم معروف يونانی، مردي را ديد که خيلي ناراحت و متاثراست. علت ناراحتيش را پرسيد ،پاسخ داد:"در راه که مي آمدم يکی از آشنايان را ديدم.سلام کردم جواب نداد و با بی اعتنايی و خودخواهی گذشت و رفت و من از اين طرز رفتار او خيلی رنجيدم."

🌸سقراط گفت:"چرا رنجيدی؟" مرد با تعجب گفت :"خب معلوم است، چنين رفتاری ناراحت کننده است."

🌸سقراط پرسيد:"اگر در راه کسي را مي ديدی که به زمين افتاده و از درد وبيماری به خود مي پيچد، آيا از دست او دلخور و رنجيده مي شديی؟"

🌸مرد گفت:"مسلم است که هرگز دلخور نمي شدم.آدم که از بيمار بودن کسی دلخور نمی شود."

🌸سقراط پرسيد:"به جاي دلخوری چه احساسی مي يافتی و چه مي کردی؟"

🌸مرد جواب داد:"احساس دلسوزی و شفقت و سعی مي کردم طبيب يا دارويی به او برسانم."

🌸سقراط گفت:"همه ی اين کارها را به خاطر آن مي کردی که او را بيمار مي دانستی،آيا انسان تنها جسمش بيمار مي شود؟ و آيا کسي که رفتارش نادرست است،روانش بيمار نيست؟ اگر کسی فکر و روانش سالم باشد،هرگز رفتار بدی از او ديده نمی شود؟

🌸بيماري فکر و روان نامش "غفلت" است و بايد به جای دلخوري و رنجش ،نسبت به کسي که بدی مي کند و غافل است،دل سوزاند و کمک کرد و به او طبيب روح و داروی جان رساند.

🌸پس از دست هيچکس دلخور مشو و کينه به دل مگير و آرامش خود را هرگز از دست مده و بدان که هر وقت کسی بدی مي کند، در آن لحظه بيمار است.