روزه در ادیان مختلف
روزه داری در مجموع به دو دسته تقسیم می گردد: " واجب" و "اختیاری"
1. ادیان بودایی و هندویی:
   در ادیان شرقی چون بودا و هندو، از آنجا که اساس این مذاهب بر تقدم روح و یا ذهن بر جسم می باشد، لذا در همین راستا روزه داری نیز به منظور توانمندی و پاک سازی ذهن، تمرکز ذهن، رهایی روح از جسم و تعلقات دنیوی و در نهایت نزدیکی و تعلق روح به مبداء بوده که اجباری نیست بلکه کاملاً اختیاری می باشد. در این باب قواعد و سفارشات زیادی وجود دارند که هدف هیچ کدام کسب ثواب و یا طلب بخشش و در کل عبادت نمی باشند. در این ادیان روزه های فراوانی به شکل جمعی و یا فردی وجود دارند که هیچ کدام اجباری نبوده و پالایش روح یا ذهن هدف آن هاست.

2. دین زرتشت:

   در دین زرتشت، روزه گرفتن منع شده و علت آن را ضعف بدن و عدم فعالیت مفید و کار روزانه می دانند. چون در نوشته های زرتشت هر گونه آسیب رساندن به بدن و مواردی چون بیکاری و سستی در کار به شدت نهی شده است. در وندیداد، فرگرد سوم فقره ی 33 چنین آمده است: « ... آن کس که سیر غذا می خورد، توانایی می یابد که نیایش کند، کشاورزی نماید و فرزندان به وجود آورد. جاندار از خوردن زنده می ماند و از نخوردن می میرد. » همچنین از دیدگاه زرتشت، روزه گرفتن هیچ تاثیری در دوری از اهریمن ندارد.

3. دین یهود:

   روزه داری یهودیان شامل پرهیز از خوردن غذا و آب، قربانی کردن، دعا، اعتراف به گناه، توبه، خواندن تورات و ... می باشد و در همه ی موارد زیر، از غروب یک روز تا غروب روز بعدش را در بر می گیرد. در مجموع، روزه داری در این دین، در سه دسته ی کلی قرار
می گیرند:
الف. "روزه های واجب"
ب . " روزهای اختیاری "

روزه های واجب هر کدام به مناسبتی است و تنها شش روز در سال را شامل می شود ، نه بیشتر ، که اکثر مردم در این روزها در معابد جمع شده و به صورت جمعی راز و نیاز می کنند .
مهم ترین آن روزه " یوم کیپور " است که 26 ساعت می باشد و در روز دهم از ماه هفتم تقویم عبری توسط همه یهودیان اجبارا از غروب روز تا غروب فردایش را در بر می گیرد .
روزه های اختیاری تاکیدی :
برای تقویت ایمان و پالایش روح است . اما اجباری نیست .

4. مسیحیت:

  با آن که عیسای مسیح مانند سایر پیامبران ابراهیمی خود بیشتر روزها را روزه می گرفت و با وجود آن که در چند آیه ی انجیل به گرفتن روزه سفارش شده است، اما در این زمینه هیچ دستوری از جانب خداوند مبنی بر واجب بودن روزه
و یا تعیین روزهایی خاص برای روزه گرفتن در مسیحیت وجود ندارد. روزه های مهم مسیحیان که همگی اختیاری اند و برای پالایش نفس، نزدیکی به خدا، عبادت، طلب بخشش، استجابت دعا، نذر و نیاز و ... می باشند .
 
5. اسلام:

   پیامبر اسلام قبل از نبوت، چون به دین ابراهیمی بوده است، لذا همواره روزه
می گرفت. اما این که در اسلام از چه زمانی روزه اجباری شد، این مساله طبق نوشته ی طبرسی در کتاب "تفسیر مجمع البیان"، به سال دوم هجرت باز می گردد. روزه در اسلام از همان ابتدا طبق دستورات قرآنی در سوره ی بقره و در آیات 185 و 186 واجب گشته که بر سی روزه بودن و روزه داری در ماه رمضان به مناسبت نزول قرآن در این ماه نیز تاکید شده است.
   در اسلام به غیر از روزه ی اجباری ماه رمضان، روزه های اختیاری و مستحب نیز به مناسبت های مختلف توصیه شده است که همگی جهت تهذیب جسم و نفس، پرهیز از گناهان، تمرین خوب بودن، کمک به دیگران به ویژه بینوایان، نیایش و دعا، کسب رضای خدا و ....می باشد .

۶. روزه در ادیان چینی

در میان چینیان کهن، به ویژه پیروان مذهب تائو، روزه قلب وجود دارد. در این آیین، این روزه، از روزه تن اهمیت بیشتری دارد. پیروان مکتب کنفوسیوس نیز روزه را برای آماده سازی خود، در پرستش ارواح نیاکان، مورد توجه قرار می دهند.

سلام و پیشاپیش ممنون بخاطر نگاه وپیامای قشنگتون 🩷

#پویش قشنگ نذر امام حسن
#شکلات موزائیکی