آش پشت پا یکی از آش‌های سنتی و محبوب در فرهنگ ایران است که به آداب و رسوم خاصی پیوسته است. معمولاً سه روز پس از رفتن شخص مسافر یا غایب از خانه، خانواده‌اش این آش را تهیه می‌کند و سپس آن را به نیازمندان اطراف اهدا می‌کند. این عمل به اعتقادی که برای مسافر شگون می‌آورد و به رسم و آیینی به نام "پشت پاپزان" شناخته می‌شود.
آش پشت پا معمولاً از حبوبات و سبزیجات مرسوم آش به همراه ادویه و معمولا کشک تهیه می‌شود. این غذا نه تنها ارزش غذایی بالایی دارد بلکه نمادی از همبستگی و ارتباط اجتماعی نیز می‌باشد. این رسم آش پشت پا به عنوان یکی از جزء‌های فرهنگی مهم ایران، باعث افزایش همبستگی و ارتباطات اجتماعی در جامعه می‌شود و نشان از ارزش‌های انسانی و فرهنگی مردم این سرزمین است.