عروس جان! آن روز که دست های من را مقابل لباس عروس فروشی فشردی یادت هست؟
من به شما عرض کردم در شرایط اقتصادی کنونی بیش از دو فرزند گران است اما شما اصرار داشتی بگویی کمتر از سه عدد بی صفاست بپذیر دیگر!
در تقاطع نوفل لوشاتو و ولیعصر یخ در بهشت خوردیم و شما قول گرفتی از من که هیچگاه شما و بچه های قد و نیم قد خیالیتان را تنها نگذارم.
از آن پس من مردانه تمام دارایی ام شما شد و هر وقت هر لباس عروسی را نگاه کردم آرزوی شما را در مشتم فشردم.
بزرگترها که داستان شما را شنیدند به من گفتند دختر خانمی را که میخواهی زودتر بگیر و با دوستی بذر جدایی نکار
اما شما دوست نبودی از روز اول همسر بودی حتی جان ما بودی... من تا توانستم کنار شما شوهر بودن را تمرین کردم.
امروز شما عروس شدی اما داماد من نیستم.
کماکان آرزوی خوشبختی شما بر لبانم هست با کمی بغض و داد و بیداد فرزندان خیالیمان که دانه به دانه بهانه ی مادرشان را میگیرند و از کنار من بی صدا محو می شوند.
دختر خاله تان به من زنگ زد و گفت در طبیعت مشغول عکاسی هستید و من در تقاطع ولیعصر و نوفل لوشاتو یخ در بهشتم را تنهایی نشد که نشد میل کنم.
عجب گران شدند یخ در بهشت ها٬
آن موقع با پول امروز میشد دو یخ در بهشت خرید٬
انگار که بهشت را هم به ما گران کرده باشند...
آدم ها که جای خود دارند.
لینک جدید کانالمون تو ایتا
https://eitaa.com/joinchat/3034383560C039d5b385b