نمی دونم چی شد سیزده بدر شد

گوشم از جیغ و داد و نعره کر شد

به یاد تعطیلات رفته از دست

غم و غصه کنارم همسفر شد

از آجیل شب عید مونده تخمه

تموم پسته ها زیر و زبر شد

رو پیچ و تاب سبز سبزه ی عید

گره از بخت ما هم کور تر شد

عروس تنگ من، زندانی عید

از آن قصر بلوریش به در شد

دروغ سیزده هر ساله ی ما

عجب عیدی به نیکویی بسر شد !