شنیدن عبارت « دوستت دارم» برای یک مرد او را برای مصاف با سخت ترین های زندگی زره پوش می کند...
و آماده می شود...
توان میگرد،برای آنکه بیشتر بکوشد
مرد احساس میکند حتی قدش بلندتر شده است...
چون به مرد بودنش افتخار میکند...برای یک زن آنچنان انرژی و توان مضاعفی برایش ایجاد می کند
که آمادگی این را می یابد که لحظه ای پس از شنیدن این جمله یک خانه تکانی مفصل به راه بیندازد...
و همه جای زندگی را با عشق از نو بیاراید...
برای فرزندت، خصوصا وقتی روی دو زانو می نشینی
و خودت را هم قد فرزندت می کنی و چشم در چشمش می گویی..‌.
یعنی من هستم! خیالت راحت...
و یادت باشد آنشب فرزندت دیرتر ولی آرامتر و آسوده تر میخوابد پس از شنیدن این جمله از والدینش،
فرقی نمیکند معشوق باشی یا عاشق،پدر باشی یا مادر،فرزند یا همسر
عبارت « دوستت دارم» را جدی بگیریم
این عبارت غوغایی به پا میکند.

بیگناه پای دار رفت،نمیدانست بالای دار هم خواهد رفت
چاقو دسته خود رو برید...
و محبت خارها رو گل نکرد...
همانگونه که دوری دوستی نیاورد...
در و تخته هم اصلا باهم جور نبودند...
بار کج هم چه خوب به منزل رسید...
به دعای گربه سیاه عجب بارانی اومد...
تازه کار از محکم کاری هم عیب کرد...
ماه هم چه خوب پشت ابر پنهون موند...
و اتفاقا پول خوشبختی آورد...
و ظلم‌موندگار شد...
انگار دوره ضرب المثل ها هم به پایان رسیده است.

دلم هوای یه خانه با دیوارهای کوتاه و گِلی میخواد با پنجره های چوبی و گلهای شمعدانی که دورتا دور حوض نقش بستند،دلم یک استکان چای مادربزرگ که همیشه تازه و خوش رنگ بود رو میخواد.
اون روزها،باران زیباتر بود، وقتی میبارید بوی دیوار گِلی و خاکها مشامم را نوازش میداد،اون روزها رنگها خوشگلتر بودند،رنگ قالی ها،رنگ تسبیح بابابزرگ که همیشه تو دستش بود جلب توجه میکرد.
اون روزها چ شوقی و چه ذوقی بود...دلم یک خانه قدیمی با پنجره های چوبی و شیشه های رنگی میخواد...دلم یک صفا و شادی بی ریا میخواد...دلم آبگوشت مادربزرگ رو میخواد.

تا به حال شده با یک پرسش نامربوط از یک آشنای دور یا حتی نزدیک،آنقدر غمگین شوی که نتونی تا چند دقیقه خودت رو جمع و جور کنی؟ راستی چرا مردم از هم این همه سوال می پرسند؟
مثلا چرا میپرسند: روی صورتت جوش زدی؟ چرا اینهمه چاق شدی؟ چرا ازدواج نکردی؟ چرا بچه دار نشدی؟چرا خونت اینهمه قدیمیه؟
چرا سوالایی میکنیم که ممکن است روح هم را مجروح کنیم؟
چرا از هم نمیپرسیم این لباس چقد بهت میاد از کجا خریدی؟ چقد درکنارت آرومم! چقدر دلتنگت بودم،خوب شد دیدمت!
به موهای سفیدی که از حاشیه روسری دوستمان بیرون اومده چکار داریم؟!اگه بخواهد خودش درباره اش با ما صحبت میکند.
چرا میپرسیم این مدت که نبودی،کجا بودی؟ یا چرا با طعنه میگوییم این همه مدت با کی بودی که یادی از ما نمیکردی؟!
چرا کلمات و جملاتمان را نمیسنجیم؟ ممکن است کسی با یک سوال ساده ما زخمی تر از آنچه هست شود...
کمی درنگ کنیم در ابتدای دیدارهایمان،بگذاریم دوستمان نفسی تازه کند،یک فنجان چای بنوشد؟ بدون نگرانی،بدون دلهره،کمی صبور باشیم و همدیگر را با سوالات آزار دهنده نیازاریم.

معرفی توله: «گیاه دارویی پنیرک یا توله در اواخر زمستان و اوایل بهار به صورت خودرو در مزارع و باغ ها و زمین های کشاورزی می روید.این گیاه در استان های خوزستان،بوشهر،کرمانشاه،کهگلویه و بویراحمد و فارس به همان اسم توله نامیده میشود.
از این گیاه به صورت دمنوش،بورانی،به همراه ماست،در پلو و... استفاده میشود».عکس بالایی هم توله قبل از چیدنه

ببخشيد، یک سكه دوزاری داريد؟
میخواهم به گذشته ها, زنگ بزنم!
به آن روزهاي دور...
به دل های بزرگ،
به محل كار پدرم،
به جوانی مادرم،
به کوچه هاى كودكى،
به هم بازيهاى بچگى.

میخواهم زنگ بزنم به دوچرخۀ خسته ام،
به مسیر مدرسه ام که خنده های مرا فراموش کرده،
به نیمکت های پر از یادگاری،
به زنگ هاى تفريح مدرسه،
به زمستانی که با زمین قهر نبود،
به بخارى نفتى که همۀ ما رابا عشق دور هم جمع میکرد،
میدانم آن خاطره ها کوچ کرده اند...
می دانم ...
آري ميدانم كه تو هم ، دنبال سكه ميگردى !!
افسوس...هیچ سکه ای در هیچ گوشی تلفنی ،
دیگر ما را به آن روزها وصل نخواهد کرد...
حيف ...
صد افسوس که دوزاری مان بموقع نیفتاد !

روز داروسازی رو به داداش گلم و همه داروسازها و پرسنل داروخونه تبریک میکم.
کیکش پودر کیک موزی آماست که روش گاناش ریختم.فوندانت هم آماده از بازار خریدم مارک نیما.رنگشم مایع ست مارک آمیتیدا.
ایدش از خانم azarakhsh عزیز.
۶ ساعت درگیرش بودم ولی خداروشکر از نتیجش راضی ام.درست کردم داداشم ببره داروخونه با همکاراشون جشن بگیرن.مرسی از لایک و کامنت های زیباتون.دوستتون دارم.بووووووس

زن ها
همیشه چند دست لباس آماده و اتو کشیده سر دست دارند
وقتی کار به جای باریک می کشد
زود سراغ چمدان می روند
ولی هیچوقت وسایل
شخصی شان را گم نمی کنند
تمام خانه را دنبال بهانه میگردند
که نروند
وگرنه برای رفتن
یک دست لباس کافی ست‌.

پدر بزرگ مى گفت:
انتظار كارِ مَرد نيست!
يك دلِ قوى مى خواهد كه در تنِ مَرد قرارش نداده اند!
زن بايد باشد
تا انتظار را تاب بياورد...

مَرد؛ هزار وُ يك جور فكر مى كند وَ در آخِر مى اندازدش دور...
زن امّا،
مى ماند
به هر جان كندنى مى ماند...

من زنم!
وقتی خسته ام،وقتی کلافه ام ،وقتی دلتنگم
بشقاب ها را نمی شکنم
شیشه ها را نمی شکنم
غرورم را نمی شکنم...دلت را نمی شکنم...
در این دلتنگی ها. زورم به تنها چیزی که میرسد این بغض لعنتی است!!!
و دوباره احساسم را تحسین میکنم
آنجاست که ظرافت هایم باری دیگر تسکین گر قلبم می شوند...