کوه پرسید ز رود
زیر این سقف کبود
راز ماندن در چیست؟
گفت در رفتن من !
کوه گفت و من؟
گفت در ماندن تو!
بلبلی گفت و من؟
خنده ای کرد و گفت در غزلخوانی تو!
آه از آن آبادی
که در آن کوه رود
رود مرداب شود
و در آن بلبل خسته سرش را به گریبان ببرد
و نخواند دیگر!
من و تو بلبل و کوه و رودیم
راز ماندن جز در
خواندن من ماندن تو ،رفتن یاران سفر کرده یمان نیست بدان!!!