🍰🌹
لاواکیک های فنجانی کوچولوی من....
این کیک ها رو فکر کنم باید گرم خورد چون وقتی که موند شکلات داخلش سفت شد و من گرمش کردم دوباره...
🌹🍰
گاهی وقتها دلت فقط میخواهد بگیرد؛ از همه کس، از همه جا، از همه آدمها؛ دلت میخواهد فقط خودت باشی و خودت؛ دلت در کوچه پس کوچه های خاطراتت به دنبال کودکی های پر شور و شرت میگردد؛ دلت گاهی وقتها میخواهد دوباره از نو کودک شود، از نو عاشق شود، از نو در آغوش مادر آرام گیرد، از نو شب های زمستان در انتظار پدر بماند تا با چراغی در دست از راه برسد و مادر یک بار دیگر از او بپرسد: پیدایشان کردید؟ و پدر اینبار بگوید: "آری"...؛ دلت میخواهد دوباره آبله مرغان بگیری، درست یک هفته قبل از عید، و تمام عید را خانه بمانی و پدر تمام عید را خانه بماند و خواهر که از تو آبله گرفته تمام عید را کنارت بخوابد و مادر تمام عید پرستارت باشد؛ و همه با هم تمام عید تمام سرگرمیتان جدول حل کردن و بازی های دیگر باشد تا تب آبله را یادتان برود؛ و پدر و مادر تمام عید هر روز با سی دی کارتن جدیدی به خانه بیایند تا شما که با آبله دست و پنجه نرم میکنید و پایتان را از خانه بیرون نمیگذارید، دیگر غصه ی تنهایی نخورید؛ گاهی دلت میخواهد دوباره پدر و مادر از خانه بیرون بروند و شما باز تنها بمانید و باز در غیاب آنها سراغ جعبه رنگ های مادر و قلم های او بروید و کاغذها و ماژیک های پدر را بردارید و دوباره یک دیوار دیگر را در خانه پر از نقاشی کنید....آه که چقدر دلم برای نقاشی های روی دیوار که هیچ وقت پاکشان نکردید، برای تمام لبخندهایی که از دیدن آن نقاشی ها بر لب نشاندید، برای تمام خنده هایی که از ته دل سر دادید، وقتی فهمیدید شلوار پدر را به آب داده ایم، برای تمام نگرانی هایتان، تمام اشک هایتان، تمام شب بیداری هایتان، تمام سختی هایتان، تمام تنهایی های دونفره تان، برای شما در کنار هم، برای شما در یک قاب، برای شما در کنار خودم تنگ می شود ....و من این روزها، بی شما، تنهایم؛ تنهای تنهای تنها زیر آسمان زرد کم عمق.
🌹🌹🌹🍀