اینجا مردُم قدرِ صبح را نمیدانند. با بیدار باشِ زنگِ ساعت که همچون تیشهای خوابشان را قطع میکند، به طرزِ خشنی از خواب برمیخیزند و بلافاصله خود را به دستِ تعجیلی شوم میسپارند. میتوانی به من بگویی روزی که با چنین عملِ خشنی شروع شود چگونه روزی خواهد بود؟ باور کُن همین صبحهاست که خُلق و خوی آدم را تعیین میکند.