چقدر دلمان را صابون زده بودیم...
چقدر برنامه چیده بودیم امسال خودمان را بیشتر توی دلت جا کنیم...
چقدر حاجت ریسه کرده بودیم بعد از جشن تولدتان بخواهیم...
حالا نمیشود...
می دانید آقاجان؟ اصلا انگار امتحان ولایتِ ما در طولِ تاریخ همین نشدن از سمتِ شماست و طغیان نکردنِ ما...
امسال هم انگار امتحان به نشدن است...
و چه امتحانِ سختی...
نمیشود... نمیشود برایتان جشن بگیریم؛ جمع شویم اسمتان را بریز و بپاش کنیم؛
صداها برود بچسبد به بال فطرس؛ به پرده های عرشُ جهان معطر شود...
حرم پسرتان توی مشهد بسته...
حرم عزیز دردانه ی موسی بن جعفر در قم بسته...
حسینیه ها تعطیل...
خوب ما می گوییم دندمان نرم ، عاشقی تاوان دارد میکشیم...
فرش ها و استکان ها و علامت ها و منبر و کتیبه چه گناهی کرده؟ ما در تنهایی خود توی اتاق هایمان داریم به کارهای بدمان فکر می کنیم . ولی مطمئنیم پدری که شما باشید پشت در اتاق حواستان به ما هست و نگران مایید...
غرق شده ایم آقاجان وسط ضدعفونی کننده ها ، دستمان را بگیرید برگردانید به آرامش عطر گلابُ تربتُ اسفندُ زعفران...
ما را برگردانید به یکی شدنِ نفس های خیسمان از بردن نام شما؛ ما با مدد نام شما برمی گردیم ؛ به عمودهای فانوس نشان ، به چای های شیرین هیزمی ...
روزهای روشن را دوباره میلاد شما به ما هدیه می دهد و دوباره در شور و شادی کف دستهایمان سرخ خواهد شد...
آقاجان
تولدتان ، تولد آقازاده تان ، برادرتان مبارک...
دنیا اینجوری نمی ماند...
عمری باشدُ مدد کنید به جانِ مادرتان قسم جبران می کنیم...

جمال در نظرُ شوق همچنان باقیست
گدا اگر همه عالم بِدو دهند گداست

به قلم : حامد عسکری

تقدیم به حضرت اباعبدالله علیه السلام...

خدایا بحق موالید مبارک این ماه عظیم,فرج امام ما را برسان
سریع مثل یک چشم بر هم زدن,یا کمتر از آن...