دارکوب ها را از زندگی تان دور کنید!
مامانم اینا تو حیاطشون یه درخت گردو دارن اونروز بهم گفت از کل درخت گردوشون یه کاسه گردو براشون مونده..همشو دارکوبا سوراخ کردن وخوردن ..چه اونوقت که پوستش نازک بوده چه الان که پوستشون سفت شده..
میگه فرقش اینه که قبلا نمیفهمیدیم..الان از صدای نوک زدناشون متوجه حضورشون رو درخت میشیم...با خودم فکر میکردم‌ چقدر باید اراده داشته باشه یه دارکوب،،🤔شب این مطلبو دیدم خیلی بدلم نشست..خیلی مثال ومطلب جالبی بود..شمام بخونین...

به دارکوب ها نگاه کنید. آنها اَره برقی ندارند. مته همراه شان نیست اما تنه سخت ترین درخت ها را سوراخ می کنند و در دل شان لانه خودشان را می سازند.

دارکوب ها با ضربه های سریع، کوتاه اما پشت سر هم درخت ها را سوراخ می کنند. آنها سردرد نمی گیرند، خسته نمی شوند، تا لحظه ای که موفق نشوند دست از کار نمی کشند، نه ناامید می شوند و نه پشیمان. دارکوب ها به خودشان ایمان دارند.

در زندگی هر کدام از ما دارکوب هایی هستند که با نوک زدن های مکرر، با سماجت و بدون آنکه خسته شوند، به درون مان نفوذ می کنند و لانه شان را می سازند.

این دارکوب ها خسته نمی شوند، به کارشان ایمان دارند و تا وقتی که پیروز نشوند دست از آن نوک زدن های مکرر برنمی دارند. سردرد نمی گیرند، کلافه نمی شود اما ما را کلافه می کنند!

دارکوب های طبیعت اگر لانه می سازند و زندگی تازه ای خلق می کنند، دارکوب های زندگی فقط یک حفره سیاه خلق می کنند، توی دل آدم را خالی می کنند و بعد می روند سراغ درخت زندگی یک نفر دیگر و خلق یک حفره دیگر!

این همه به روان آدم های دیگر نوک نزنیم، نیش نزنیم، درون درخت زندگی آدم ها حفره سیاه خلق نکنیم. ایمان آنها را ندزدیم. بگذاریم شادمان زنده بمانند، زندگی کنند. ما دارکوب نیستیم، انسانیم!

✍ احسان_محمدی

ممنون که وقت گذاشتین برا خوندنش..

راستی پستم یه کوکی نرم وخوشمزست که ارزش امتحان کردن داره..

ممنونم مهسا جون بابت دستور...