زمستان، صادقانه ترین حالت بودن است .
هوا سرد می شود و آدم ها حوصله ای برای تظاهر ندارند، نقاب هایشان را زمین می گذارند تا دستانشان را توی جیبِ دوراندیشی‌شان ببرند و گرم شوند، آن وقت است که واقعیت آدم ها را می توان دید و حقایق ناگفته ی زیادی را می توان فهمید ...
شرایط که خوب است؛ هر آدمی می تواند خوب باشد ، هرکسی را دوست داشته باشد و کنار هرکسی بماند . صبر کن ؛
در سختی و مشکلات است که دست ها ، رو می شود .
کمتر کسی از پسِ خوب ماندن هایِ چهار فصله بر می آید .
اینجا همه چیز ، نسبی است و چه بهتر که هرازگاهی در اعتقاداتِ قدیمی ات تجدید نظر کنی .
زمستان ، فصل پوست اندازیِ باورها،
فصل شناخت و تکامل آدم‌هاست ...