فرزند نوجوان ام سليمه و ابوطلحه يعنى "ابوعمير" كه سخت مورد علاقه پدر ومادرش بود، بيمار شد و درگذشت، و همينكه پدرش ،ابوطلحه خواست كنار بستر نوجوان به احوالپرسى برود، مادر گفت: او در حال استراحت است، آنگاه ام سليم براى شوهر خسته از سركار آمده سفره غذا گسترانيد، بعد خود را آراست و به رختخواب رفتند، و همينكه صبح شد، به شوهر گفت: اگر همسايگان به كسى امانتى بدهند، و او مدتى از آن امانت استفاده كند، و آنگاه آن همسايگان امانت خود را بازپس گيرند، آنوقت كسى كه امانت را گرفته بود ناراحت شود، و سروصدا و گريه سر دهد، صحيح است؟!

ابو طلحه پاسخ داد: اين كار صحيح نيست، و پس دادن امانت، آه و ناله اى ندارد!

آنگاه ام سليم توضيح داد: حال كه چنين است، توجه داشته باش، كه خداوند فرزندى را به عنوان امانت به ما داده بود و اكنون او را پس گرفته، و فرزند دلبند ما از دنيا رفته است، حال بايد صبر و حوصله پيشه سازى، لب به آه و ناله نگشايى و مرگ فرزند را به حساب خداوند بگذارى، زيرا خداوند امانت خود را پس گرفته است، و بايد او را به خاك بسپاريم.

وقتى ابوطلحه داستان صبر و تدبير "ام سليم" را براى رسول خدا توضيح داد، آن حضرت به درايت و مقاومت ام سليم آفرين گفت و درباره او دعاى خير كرد، و اضافه نمود: خدايا! شب اين زن و مرد را مبارك گردان.

آرى، آنطور كه نوشته اند، ام سليم همان شب باردار گرديد، و آن روز هم كه فرزند او به دنيا آمد، نوزاد خويش را در پارچه اى پيچيد و براى گام برداشتن و نامگذارى او را به حضور رسول خدا(ص) آورد، و آن حضرت هم در حق نوزادى كه "عبدالله" موسوم گرديده بود، دعاى خير و سعادت آفرين انجام داد.(1)

در اثر دعاى رسول خدا(ص) بود كه، عبدالله انسان موفّق و پربركتى گرديد، تا آنجا كه از او نُه فرزند بوجود آمدند كه، همه قارى قرآن و حاملان علم و دانش گرديدند.(2)

خلاصه، ابوطلحه شوهر "ام سليم" كه نام وى "زيد بن سهل ..." بود، از یاران رسول خدا(ص) محسوب مى گرديد، در بيعت عقبه حضور داشت، در جنگهاى بدر، احد، خندق و ساير جنگهاى شركت نمود، تيرانداز ماهرى بود، صداى غرّايى داشت تا آنجا كه، رسول خدا (ص)مى فرمود: فرياد غرّاى ابوطلحه در سپاه من، از يك گروه سپاه بهتر است.(3)

ابوطلحه در زمان حيات رسول خدا(ص)، چون پيوسته در همه جنگها شركت داشت، موفق به روزه گرفتن نمى شد، بدين جهت بعد از وفات رسول خدا(ص)تا سال 50 هجرت كه زنده بود، تمام مدت آن چهل سال را به غير از روزهاى عيد فطر و عيد قربان كه روزگرفتن حرام مى باشد، پيوسته روزه دار بود!(4) و ام سليم با وجود لياقت شخصى، توفيق همسرى و زندگى با چنين مرد بزرگوار و عابد و صالحى را نيز داشت.


(1) الاصابه، ج 4، ص 461، الكنى و الالقاب، ج 1، ص 111.
(2) اسدالغايه، ج 5، ص 591، رياحين الشريعه، ج 3، ص 408، بهجة الامسال، ج 7، ص 567.
(3) الاصابه، ج 1، ص 567، الكنى و الالقاب، ج 1، ص 111، زنان دانشمند و راوى حديث، ص 92 به بعد.
(4) الاصابه، ج 1،ص 567، الكنى و الالقاب، ج 1، ص 111، زنان دانشمند و راوى حديث، ص 92 به بعد.





سلام عزیزان همراه

ببخشید که لایک‌کرده بودین والان دوباره بزحمت افتادین..
امروز تو خونه مامان حنا انگاری زلزله اومده بود..از یه طرف کوکب هوس کرده بود دلمه ی کلم بدرسته...از طرف دیگه ،یه آشپزخونه بشدت منتظر وشلوغ دنبال یه کوزت تمام وقت میگشت..از یه طرف سلوی هم گیر داده بود عکس جوجه تابه ای بفرسته ولی طفلکی اونقدر رفت تو فاز کوکب وکوزتیش ..یهو دید ای دل غافل ،پست بدون کپشن نشسته تو پیجش...خلاصه مجبور شد حذفش کنه..ودوباره به نگاهاتون زحمت بده..

فقط شرمنده عزیزانیکه ،با محبت دیدن ولایک کردن..علی الخصوص بزرگوارانیکه پیام محبتشونو ،یادگاری گذاشته بودن...خلاصه ببخشید..
شرمنده محبتاتونم🌹🌹🌹🌹🌹