شب اول قبر چیست؟
در شب اول قبر چه اتفاقی می افتد که همه از آن وحشت دارند؟
آیا اصولاً در آن زمان شب و روز مفهومی دارد یا خیر؟

هر مسلمان معتقدی می داند که در آینده‌ی دور یا نزدیک با چنین شبی روبرو خواهد بود.
ما در روایات داریم که کلمه‌ی قبر همان عالم برزخ است.
این قبری که حفره ای است در قبرستان و بدن مادی را در داخل آن قرار می دهند.
دیگر با این بدن دنیایی کاری ندارند و نظام دنیا برچیده می شود.
یک نظام کامل تری بعنوان عالم برزخ افتتاح می شود.
و با این بدن تا قیامت کاری نیست
بنابراین اگر گفته می شود فشار قبر سوال اول قبر وحشت قبر و تعبیراتی از این قبیل مراد برزخ است.
از همان زمان مرگ که فرد از عالم دنیا مفارقت می کند و روح از بدن جدا می شود شخص وارد برزخ می شود.
از امام صادق (ع) سوال کردند که برزخ چیست؟
فرمود : برزخ همان قبر است از هنگام مرگ تا قیامت.
این فاصله‌ی زمانی از زمان مرگ تا قیامت زندگی برزخی است.
آن ساعات اولیه ای که روح از بدن مفارقت کرده و جدا می شود
ساعات عجیبی است و حتی روزهای اولیه که روح انسان از بدن جدا شده و فرد می میرد روزهای عجیبی است.
از این جهت که در عین حالی که شخص از دنیا رفته هنوز به این خاطر که انس با آن عالم و موجودات برزخی نگرفته و سال ها با این بدن و نظام دنیوی انس گرفته آنچنان تحیر و سردرگمی و ابهامی دارد که درست نمی تواند دریابد که کیست. یعنی هنوز فکر می کند همان بدن خاکی است که در داخل حفره می گذارند.
با اینکه از آن بدن جدا شده اما به این خاطر که درست خود را نیافته گمان می کند که همان بدن است.
باید زمان بگذرد تا کم کم با عالم برزخ انس پیدا کرده و از این عالم دنیا دور شده و بداند که دیگر جدا شده است
در دین و توصیه های دینی ما اکیداً گفته شده که مراعات حالات اولیه‌ی میت را بکنید.
که او خود را بیابد و در درک آن حالات و رفع سردرگمی و گیجی او را کمک بدهید.
توصیه های دینی چقدر زیبا شما را پیش برده تا آن میت بتواند خود را بیابد و درک کند که کجا است.
*در قدم اول گفته شده که هنگام غسل آب داغ بر روی فرد نریخته و ادب بدن را حفظ کنید.*
در روایت داریم که با او مدارا کرده و مهربان باشید.
چون شخص میت در آن جا حضور داشته و گمان می کند که همان بدن است.
چه بسا زمانی که می خواهند او را چپ و راست کنند اذیت می شود.
او مانند تنه‌ی درخت نیست که هرکاری خواستند بکنند و آب داغ بر روی او بریزند.
در روایتی از پیامبر اکرم (ص) است که خدا غضب می کند بر کسی که با مومن ضعیفی مدارا نمی کند.
این میت الان مومن ضعیف است و دست او از همه جا کوتاه بوده و کاری از او بر نمی آید بنابراین باید مراعات او را کرد
*درقدم بعدی گفته شده وقتی او را تشییع می کنید و به سمت قبر می برید آهسته آهسته ببرید.*
با شتاب نبرده و ناگهان او را وارد قبر نکنید.
چون او هنوز خود را نیافته و خیلی سخت است که بدن او وارد حفره شود.
*امام صادق(ع) در روایتی فرمود که میت را در چند قدمی قبر بر روی زمین بگذارید چند لحظه صبر کنید.*
بعد بلند کنید و یک مقدار جلوتر ببرید برای بار دوم بر روی زمین بگذارید.
باز یک مقدار جلوتر ببرید و *برای بار سوم همین کار را تکرار کنید*
در آخر در کنار قبر بر روی زمین بگذارید*
چون قبر وحشت های زیادی دارد. بگذارید آمادگی پیدا کند.
*برای بار چهارم او را بلند کنید و بدن را وارد قبر کنید*.
چقدر خوب است افرادی که این آداب را می دانند و می خواهند این کارها را بکنند*درموقع دفن زیارت عاشورا بخوانند*.یا صدای قرآن و ذکر و صلوات بلند شود*
ما نمی دانیم ارتباط آن چیست ولی فقط می دانیم که ذکر به میت کمک می کند که زودتر خود را بیابد.
در قدم سوم گفته شده که وقتی او را داخل قبر می گذارید تلقین همراه با تکان دادن انجام دهید یعنی شخصی که وارد قبر می شود میت را تکان داده و به او تفهیم کند که کجا است.
به او بگوید توجه داشته باش
حواس خود را جمع کن و نترس.
وقتی که دو ملک می آیند و از تو سوال می کنند به آنها این جواب ها را بده.
چون میت گیج است فوق العاده این مسائل به درد او می خورد.
در قدم چهارم گفته شده که وقتی روی قبر را پوشاندند.
نزدیکان میت که او در زمان حیات با آنها انس داشته و صدای آنها برای او آشنا است در کنار او بمانند.
یک بار دیگر از روی قبر و در قسمت بالای سر او را تلقین کنند
حضرت زهرا(س) در وصیت خود به امیرالمومنین (ع) فرمودند که بعد از مرگ من بالای سر من بنشین. بدرستی که این ساعتی است که میت نیاز دارد که افراد زنده یک انسی با او داشته باشند.
یک دفعه نرفته و او را تنها نگذارند.
متأسفانه گاهی اوقات در این زمان برخی از افراد به زور بستگان میت را از سر قبر دور می کنند.
درست است که امکان دارد برخی از بستگان خیلی بی تابی کنند ولی این بی تابی کردن ها در آن زمان باید به گونه ای باشد که بیشتر به درد فرد متوفی بخورد...

یعنی انسان فقط نخواهد که غم خود را تخلیه کند.
چند نفر از آشنایان او بمانند و این تلقینات را انجام دهند.
این کارها قدم به قدم باعث می شود که فرد متوفی انس بگیرد.
او فریادهایی دارد که ما نمی شنویم
مرحوم آیت الله انصاری همدانی رضوان الله که استاد شهید دستغیب بودند می گفتند یک بار در همدان در حال تشییع شخصی بودند که من او را با بدن برزخی بالای جنازه دیدم.
البته کسی او را نمی دید.
می دیدم که او را به سمت تاریکی عمیق و مبهمی می برند.
می خواست فریاد بزند که خدایا من را نجات بده اما زبان او به سمت کلمه‌ی خدا نمی چرخید.
من او را می شناختم که فرد بسیار ستمگر و از حکام آن زمان بود.
زبان او به خدا و کمک از خدا خواستن نمی چرخید.
او به مردم التماس می کرد که من را نبرید.
واقعاً یک حالاتی است که ما نمی شنویم.
بنابراین حالات اولیه حالات تحیر و ترس است.
شب اول قبر همان شبی است که فرد را دفن کرده اند.
عالم برزخ بر خلاف قیامت شب و روز دارد.
در قیامت خورشید و ماه و شب و روز برچیده می شود.
اما در برزخ هنوز شب و روز وجود دارد.
در قرآن در رابطه با فرعونیان داریم که آنها صبح و شام بر آتش عرضه می شوند.
امام صادق (ع) فرمود : این آیه مربوط به برزخ است که صبح و شام گفته است چون قیامت روز و شب ندارد.
در برزخ چون اولین شبی است که فرد با یک عالم ناشناخته و موجودات ناشناخته برخورد می کند و شب بودن نیز مزید بر علت است. آیا کسی می تواند به سادگی یک شب را در قبرستان بخوابد ؟
معمولاً افراد از این کار وحشت دارند.
حالا این فرد از یک طرف در عالم نامأنوس و ناشناخته و با دیدن چهره های عجیب و غریب از طرف دیگر که برخی از چهره های برزخی بسیار وحشتناک هستند و تنهایی و دلتنگی از کسانی که با آنها مأنوس بوده از طرف سوم در یک تحیر و ترس و اضطراب شدیدی فرو می رود.
*لذا پیامبراکرم(ص) فرمود : شدیدترین ساعات بر میت شب اول قبر است.*
این همان شب اولی است که او را دفن می کنند.
اما چون تحیری دارد که هنوز خود را نیافته و نمی خواهد در آن قبر زندگی کند ترس دارد.
البته تعلق روح به بدن تعلق تدبیری نیست به آن معنا که بدن را مدیریت کرده و بتواند حرکت کند.
اما انسی که از قبل بوده برقرار است.
لذا کسانی که به زیارت قبر متوفی می آیند
میت متوجه می شود و با آنها انس دارد..

✓حجة الاسلام حاج آقا عالی✓