همهی آدما یه نیمهی تاریک دارن یه نیمهی روشن. یعنی تو وجود همه، خوبی هست بدی هم هست؛ حالا کم و بیشش تو هرکسی فرق داره ولی از هردو هست. این چیزییه که ما در کسی که دوستش داریم باید بپذیریم؛ بپذیریم که هیچ انسانی در دنیا کامل نیست ... و اگه روزی حس کردیم یکنفر رو دوست داریم، باید همه شخصیت، که شامل عیب و نقصهاشم میشه بپذیریم ...