من عاشق اینم که تو رابطه‌هایی باشم که کنار همديگه کاملا راحت باشید، و هیچ اجباری به اینکه به یه شکل تعین شده رفتار کنید وجود نداشته باشه، هیچ لحظه‌ی وجود نداشته باشه که احساس شرمندگی کنی، می‌تونی هر موقع که باهم هستید عجیب و غریب و تن‌لش باشی، با هم دیگه شوخی کنید، هم دیگه رو قلقلک بدید و بعدش غش غش بخندید انگار که دوتا رفیق صمیمی‌اید چون واقعا هستید.
یه رابطه‌ای که هم دیگه رو با اسمای مستعار صدا می‌زنید و وقتی کنار هم دیگه‌اید کلی می‌خندید و مسخره بازی درمیارید و درعین حال می‌تونید جدی باشید. می‌تونی خیلی راحت خودت باشی درحالی که با خیال راحت می‌دونی طرف مقابلت چی رو بیشتر از همه دوست داره، به این میگن عشق واقعی♡

جمال ثریا در جایی نوشته: «همیشه چای کم رنگ می‌نوشید. اگر چای پررنگ می‌شد، از طرف دیگر لیوان نمی‌توانست مرا ببیند.»
و فکر کردم تماشای نگاه معشوق از پسِ حجم بی‌رنگ چای، چقدر می‌چسبد!
تو کسی را داری؟ کسی را که این‌همه دلداده و این‌همه عاشق باشد؟ مثلاً خلوت‌ترین خیابان جهان را پیدا کند تا با تو بدون نگرانی قدم بزند و تمام مسیر را چشم از تو بر ندارد؟ که مدام روبروت بنشیند تا بتواند تو را نگاه کند؟ حتی از پشت فنجان چای‌اش؟ حتی از پشت جهانی نگرانی و اندوه؟ حتی وقتی عصبانی‌ست، غمگین است یا می‌خندد؟ کسی هست؟
کسی هست که مرکز ثقل جهانش تو باشی؟!

خانه‌ات سرد است؟
خورشیدی در پاکت می‌گذارم و برایت پست می‌کنم.
ستاره کوچکی در کلمه‌ای بگذار و به آسمانم روانه کن.
بسیار تاریکم.

‏كن معنا يا الله، لأنك الوحيد الذي يشعر بنا ويهتم بأمرنا ويدرك كل مافينا.
خدایا کنار ما باش، چون تو تنها کسی هستی که احساس ما رو درک می‌کنه و به ما توجه می‌کنه و از هر چیزی که در درونمون می‌گذره با خبره.
چیه این دعا که در عین سادگی کلی دل آدم رو گرم می‌کنه... ✨

مایوس نباش
من امیدم را در یاس یافتم
مهتابم را در شب
عشقم را در سال بد یافتم
و هنگامی که داشتم
خاکستر میشدم
گر گرفتم

من سرد که بشم دیگه واسم مهم نیست چیکار میکنی، سرد که بشم، یه ساعت که هیچ یه سالم بگذره بهت پیام نمیدم، سرد که بشم دیگه مهم نیست جوابمو کِی میدی، چه زود چه دیر، حواست باشه، من سرد که بشم همون قدر که برام مهم بودی همون قدر برام بی اهمیت میشی..

آرزویت را برآورد میکند ، آن خدایی که آسمان را برای خنداندن گلی میگریاند . . .

خوشبختی می تونه داشتن آدمی باشه
که بلده حتی از راه های دور هم حالت رو خوب کنه

خیلی از ما
حتی بلد نیستیم آرزو کنیم
و گاهی آرزوهایمان را هم از روی دست بقیه تقلب می‌کنیم
نگاه می‌کنیم ببینیم مردم دوست دارند کجا زندگی کنند؟ مردم دوست دارند با چجور آدمی ازدواج کنند؟ مردم عاشق کدام ماشین هستند؟ کدام مارک کیف و کفش و لباس هست که اگر بپوشی همه دهانشان باز می‌ماند؟
خلاصه می‌نشینیم آرزوهای مردم را درمیاوریم و میفهمیم مردم چی دوست دارند بعد همان‌‌ چیزها را می‌گذاریم در لیست آرزوهایمان
آن وقت هدفمان از خریدن هر چیزی فقط دراوردنِ چشم بقیه است
هدفمان از شغلی که می‌خواهیم بدست بیاوریم کور کردنِ چشم حسودان است
و هدفمان از ازدواجمان این است هر کس زندگی‌مان را دید دلش بخواهد جای ما باشد!
ولی راستش ما با آرزوهایی که مال خودمان نیست هیچ وقت رنگ خوشبختی را نخواهیم دید
شاید در مقابل این همه جانی که داریم می‌کَنیم موفق شویم حسرتِ دیگران را بخریم اما زندگی‌ای که چشم مردم دنبالش باشد به دهان آدم مزه نمی‌کند که!
من فکر می‌کنم کاش هر کدام آرزوهای خودمان را داشتیم و پیِ دلِ خودمان می‌رفتیم
وقتی آرزوهای یکدیگر را می‌دزدیم، خوشحالیِ رسیدن به آرزوهایمان بارِ دلِ آنهایی می‌شود که آن آرزو را دارند و بهش نرسیده‌اند
این یعنی شادی‌ای که یک وَرَش غم است
من دوست دارم دنبالِ دلِ خودم بروم و برای آرزوهای خودم زندگی‌ام را خرج کنم
من دلم شادی‌ای می‌خواهد که همه‌وَرَش شادی ست
با آرزوهایی که مالِ خودِ خودِ خودم است!