اردیبهشت را باید لباس نو پوشید
پیراهنی گل دار از جنس بهار
از جنس شکوفه های گیلاس،
با طعم توت فرنگی و عطر یاس
اردیبهشت را باید یاری برگزید
از جنس برگ های سروِ ماندگار
اردیبهشت را باید بی دغدغه سر کرد
دوشی از شعف گرفت و
به میزبانی بوسه
و چای بهارنارنجی دوستانه رفت
اردیبهشت را …
باید خوش رو بود و پر خنده.
اردیبهشت را باید عاشقی کرد.
همین و تمام! 
اردیبعشق🤎🤍💙🩵💛💚🩷🧡❤️
دلبرِ تمام عیار❤️‍🔥
به رنگ شکوفه گیلاس،🍒🍒
به طعم توت نوبر🍓🍓،
به عطر گل های هزار رنگ🌷🌼🌺🌻🌹🪷
نامش بسیار برازنده اش است؛
ذاتا یک تکه بهشت است، اردیبهشت
رنگش، عطرش، هوایش دل میبرد
وقتی هم که عشق و بهشت که درهم بپیچند؛ زادگان اردیبهشت میشوند فرشتگان عشق…
عاشقی نکردن تو اردیبهشت
مثل از دست دادن
قشنگترین سکانس فيلمه.
بیا تو اردیبهشت عاشق هم باشیم و عاشقانه زندگی کنیم
تقدیم به هر دوستی که کپشن رو میخونه🌻🌺

"بهار، گل بوسه هایش را ؛
در تارو پودِ
ارغوانی زمین ،به تکاپو نشسته است!
جوری که مهربانانه لطافت ِبازوان خورشید را ؛
می شود زنجیر کرد به سر انگشتانِ یاس ها و اطلسی های مغرور و مرموز، وقتی لحظه های خوش بی خیالی را جار می زنند برهرکوی و برزن!
فروردین تمام جهان ِخدا را،طربناک و با طراوت ،در هر صبح و شام تکرار میکند؛
با آوازی به روشنایی معرفت!
و اردیبهشت ، لوندو دلبرانه
شُکرِ خنده هایش را با سرمستی نذر میکند با مشت مشت گندم ،از برای مرغکان ترانه خوان ،یا نثار نسیم تازه ای بر صورتِ جوانه های کاکل زری!

و خرداد ِبازیگوش ،صاف و بی ریا؛
حروفِ بهار را ؛
پررنگتر در خاطرم دوره میکند!
به گونه ای که، وقتی تو از من دوری
رهایم کند از انتظار!
که بهار در همه قسمش بیشمار تویی!
سپاسگزارم که وجودم را سرشار کردی از رویاهای بهاری و برسرم زندگی باریدی!
چه معنایی داشت این زندگی
اگه فصل بهارش را کم میداشت !
چه بود این روزگار
اگر انگیزه ی بهاری شدن یعنی تورا کم میداشت !
بهار یعنی همینکه صدایت میزنم و تو باعشق میگویی جانم !
و من به تکرار شکفته میشم درنگاهت
شکفته میشوی در نگاهم!
آرام
آهسته
سبز."

دوباره معجزه آب و آفتاب و زمین

شکوه جادوی رنگین کمان فروردین

شکوفه و چمن و نور و رنگ و عطر و سرود

سپاس و بوسه و لبخند و شادباش و درود

دوباره چهره نوروز و شادمانی عید

دوباره عشق و امید

دوباره چشم و دل ما و چهره‌های بهار

فرارسیدن نوروز و سال نو را شادباش میگویم.

برایتان تندرستی و نیکروزی

در سال نو آرزو دارم.

باشد که سالی سرشار از شادی

و کامروایی داشته باشید

زمستان هم رو به پایان است و آنچه تمامی ندارد به انتظار نشستن برای چیزی دیگر است.
فصلی دیگر،روزی دیگر، فرقی نمیکند ما همیشه از پایان هرچیز ترسیدیم
و همین ترس از پایان مارا زودتر به انتها رسانید.
هرکجا که بودیم این دل،جایِ دیگری نفس کِشید هوای دیگری در سر داشت.
زمستان هم رو به پایان است بهار دوباره می آید و بازهم پایانش مارا آزرده خواهد کرد.
باور کن ما آغاز هرچیز را نفهمیدیم بس که به پایان آن اندیشیدیم. . .

******

گذشت فصل زمستان گذشت سردی و سوز
بیا ورق بزن این فصل را
بهار منی

بوقت سحر ششم رمضان المبارک ۱۴۴۵
چند روز ﺩﯾﮕﺮ
اﻣﺮﻭﺯ میشود پاﺭﺳﺎﻝ
ﮐﻤﯽ ﺳﺎﺩﻩ
و کمی ﺧﻨﺪﻩ ﺩﺍﺭ
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ
و ﻣﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ چشم داریم به فردا
ﺍﻓﺴﻮﺱ به فکر پاییز ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ
ﻭ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺑﻬﺎﺭ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ فدا ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ
ﺟﺸﻦ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ عید ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ
و ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻫﻤﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ
با اﺧﺘﻼف ﭼﻨﺪ ﺗﺎ موی بیشتر سفید شده…
فصل سرما در حال تمام شدن است و کم کم وارد فصل بهار می شویم،
همان فصلی که زیبایی تمام طبیعت را در بر می گیرد.
از خدا میخواهم که درست به مانند پایان یافتن این فصل،
فصل سرمای زندگی همه تان هم تمام شده و وارد فصل بهار زندگیتان شوید،
وارد فصلی که زندگی شما تبدیل به بهترین حالت خود می شود.
در انتهای زمستان و ابتدای بهار مرور می‌کنمت‌!
تو را چو شاخه یک گل نه خشک …
تازه و سبز! درست در صفحه‌ی خوب آرزوهای کتاب زندگی‌ام
دخیل می‌بندم خدا کند که بدانی چقدر دلتنگم خدا کند
که ببینی چقدر دلگیرم در این مسیر بلند
چه فرصت خوبی‌ست دوباره رد شدنت
چه عیدی خوبی‌ست دوباره آمدنت

چهارم رمضان المبارک ۱۴۴۵
۲۵اسفندماه ۱۴۰۲
 آمد بهار جان‌ها ای شاخ تر به رقص آچون یوسف اندرآمد مصر و شکر به رقص آ 
 ای شاه عشق پرور مانند شیر مادرای شیرجوش دررو جان پدر به رقص آ 
 چوگان زلف دیدی چون گوی دررسیدیاز پا و سر بریدی بی‌پا و سر به رقص آ 
 تیغی به دست خونی آمد مرا که چونیگفتم بیا که خیر است گفتا نه شر به رقص آ 
 از عشق تاجداران در چرخ او چو بارانآن جا قبا چه باشد ای خوش کمر به رقص آ 
 ای مست هست گشته بر تو فنا نبشتهرقعه فنا رسیده بهر سفر به رقص آ 
 در دست جام باده آمد بتم پیادهگر نیستی تو ماده زان شاه نر به رقص آ 
 پایان جنگ آمد آواز چنگ آمدیوسف ز چاه آمد ای بی‌هنر به رقص آ 
 تا چند وعده باشد وین سر به سجده باشدهجرم ببرده باشد دنگ و اثر به رقص آ 
 کی باشد آن زمانی گوید مرا فلانیکای بی‌خبر فنا شو ای باخبر به رقص آ 
 طاووس ما درآید وان رنگ‌ها برآیدبا مرغ جان سراید بی‌بال و پر به رقص آ 
 کور و کران عالم دید از مسیح مرهمگفته مسیح مریم کای کور و کر به رقص آ 
 مخدوم شمس دین است تبریز رشک چین استاندر بهار حسنش شاخ و شجر به رقص آ 

کاش باران بودم و غم پنجره را می‌شستم
و به هر کس که پس پنجره غمگین مانده
از سر عشق ندا می‌د‌‌ادم:
پاک کن پنجره از دلتنگی که هوا دلخواه است
گوش کن باران را که پیامی دارد
دست از غم بردار زندگی کوتاه است
باز کن پنجره را روز نو در راه است
لینک دستور
https://sarashpazpapion.com/recipe/lcc58dr2qk8v7r2g1ubuhtle51con3t1

پنجره باران خورده‌ات را باز کن.
چند سطر پس از باران، چشم‌هایم را ببین
که هوایت دیوانه‌شان کرده…
دلم برایت تنگ است.
زلف تو خیس و تنت سرد و هوا بارانی
دل من کلبه‌ای بارانیست
و تو آن باران بی‌اجازه‌ای که ناگهان در احساس من چکه می‌کنی.
شاید این مردِ پر از درد نمی‌خواست بداند که هنوز
سفر از خاطره‌ها آسان نیست،
موج دریای غمت طوفانی است
و در این راه، از این موج گذر باید کرد
صبر باید می‌کرد،

موج دریای غمت رام شود، شاید آرام شود

لینک دستور خدمت دوستان.

https://sarashpazpapion.com/recipe/4e2dab0d0d57391e1045c5817eefe7db

با تشکر از الهام جونیم 🩷🪻
ودستور خوبش که توی رسپی های دستور پختشون هست💋🥰
اینم رسپیش

https://sarashpazpapion.com/recipe/8c53427764234fdd0d1d7800a66837e6


در سمت توام
دلم باران، دستم باران
دهانم باران، چشمم باران
روزم را با بندگی تو پاگشا می کنم
هر اذانی که می وزد
پنجره ها باز می شوند
یاد تو کوران می کند …
هر اسم تو را که صدا می زنم
ماه در دهانم هزار تکه می شود…
کاش من همه بودم
کاش من همه بودم
با همه دهان ها تو را صدا می زدم…
کفش های ماه را به پا کرده ام
دوباره عازم توام…
تا بوی زلف یار در آبادی من است
هر لب که خنده ای کند از شادی من است
زندگی با توست
زندگی همین حالاست

#خطاب به ننه سرما
زمستان یک تو می خواهد
یک تو که دستانش را بی هیچ دلهره ای گرفت
یک تو که بشود این خیابان ها، این خیابان های یخ زده را گرم قدم زد
یک “تو”که بشود بافکرش بغض ها را پوشاند
بشود چای تازه دم در یک سبد کوچک گذاشت
و کنارش میان برف ها نوشید
زمستان یک تو می خواهد که آرامت کند
یک”تو”
که برای بهار
یک بار آرزویت کند
و تو را سرمست کند از فکرهای بهاری
آنقدر که تا بخودت بیایی
ببینی در آغوشش
داری بهار را تماشا میکنی
زمستان یک _بودن_
باید داشته باشد
فارغ از هرکه و هرچه و هرکجا
تو را آنقدر گرم تماشایت کند
که تو خیالات برت دارد
که “مرداد” است