چهارم رمضان المبارک ۱۴۴۵
۲۵اسفندماه ۱۴۰۲
 آمد بهار جان‌ها ای شاخ تر به رقص آچون یوسف اندرآمد مصر و شکر به رقص آ 
 ای شاه عشق پرور مانند شیر مادرای شیرجوش دررو جان پدر به رقص آ 
 چوگان زلف دیدی چون گوی دررسیدیاز پا و سر بریدی بی‌پا و سر به رقص آ 
 تیغی به دست خونی آمد مرا که چونیگفتم بیا که خیر است گفتا نه شر به رقص آ 
 از عشق تاجداران در چرخ او چو بارانآن جا قبا چه باشد ای خوش کمر به رقص آ 
 ای مست هست گشته بر تو فنا نبشتهرقعه فنا رسیده بهر سفر به رقص آ 
 در دست جام باده آمد بتم پیادهگر نیستی تو ماده زان شاه نر به رقص آ 
 پایان جنگ آمد آواز چنگ آمدیوسف ز چاه آمد ای بی‌هنر به رقص آ 
 تا چند وعده باشد وین سر به سجده باشدهجرم ببرده باشد دنگ و اثر به رقص آ 
 کی باشد آن زمانی گوید مرا فلانیکای بی‌خبر فنا شو ای باخبر به رقص آ 
 طاووس ما درآید وان رنگ‌ها برآیدبا مرغ جان سراید بی‌بال و پر به رقص آ 
 کور و کران عالم دید از مسیح مرهمگفته مسیح مریم کای کور و کر به رقص آ 
 مخدوم شمس دین است تبریز رشک چین استاندر بهار حسنش شاخ و شجر به رقص آ