آدم وقتی یه نفرو دوست داشته باشه
دیگه زندگیش خوب میشه، دیگه خوشحاله که صبح‌ها بلند میشه می‌بینه صبح شده. غروب‌های جمعه هم دیگه دلش نمی‌خواد با یکی حرف بزنه.
به خاطر همینه که شاعر میگه:
بدون عشق نمیشه زندگی کرد.

«اما‌ دردناک‌تر از تحمل این‌همه رنج، این است که ببینی دنیا کوچک‌ترین اهمیتی هم به رنجی که می‌بری نمی‌دهد.»

آدم‌ها نان دلشان را می‌خورند، مهربان باشید! بد نخواهید برای آدم‌ها، مسیرها، رابطه‌ها، کسب و کارها... آرزوی موفقیت و خیر کنید برای آدمی که با تلاش و سختی بسیار، پا در مسیری گذاشته و با تمام توان ایستاده و دارد می‌جنگد و خوشحال شوید برای آدمی که پس از جنگیدنِ بسیار، به مقصد رسیده. موفقیت دیگران چیزی از ما کم نمی‌کند اما قطعا شهری که چراغ‌های بیشتری داشته‌باشد، روشن‌تر و امن‌تر خواهد بود...
دعا کنیم برای روشناییِ بیشترِ شهر، برای موفقیت‌ها، رسیدن‌ها، خوشبختی‌ها، رضایت‌ها، لبخند‌ها...

#نرگس_صرافیان_طوفان

خدایا! مرا ببخش که یک‌جاهایی به خاطر عزیزانم ناگزیر، آدم‌ها را قضاوت می‌کنم، ببخش که حکم می‌دهم، رای صادر می‌کنم و برای رفتار و گفتار و حال و شرایط آدم‌ها دنبال روایت و دلیل می‌گردم.
خدایا ببخش که می‌دانم نباید، اما واقعا نمی‌شود یک‌جاهایی که عزیزانم را در ظلم و خطر می‌بینم سکوت کنم. نمی‌توانم همه چیز را بسپارم به گذار زمان و کناری بایستم و هیچ کاری نکنم و هیچ حرفی نزنم.
اما تو ببخش و به جهانت بگو که یک‌جاهایی استثنا قائل شود و گرد نباشد.
این تویی که ما را لبریز احساسات آفریدی و قبل از ما، این تویی که باید پاسخگو باشی که چرا پای عزیزان انسان که به میان آمد، نمی‌تواند پا در میانی نکند؟ نمی‌تواند تلاش نکند، نجنگد، بی‌تفاوت باشد،
چرا انسان یک‌جاهایی نمی‌تواند سکوت کند...؟

#نرگس_صرافیان_طوفان

آدم‌ها نان دلشان را می‌خورند، مهربان باشید! بد نخواهید برای آدم‌ها، مسیرها، رابطه‌ها، کسب و کارها... آرزوی موفقیت و خیر کنید برای آدمی که با تلاش و سختی بسیار، پا در مسیری گذاشته و با تمام توان ایستاده و دارد می‌جنگد و خوشحال شوید برای آدمی که پس از جنگیدنِ بسیار، به مقصد رسیده. موفقیت دیگران چیزی از ما کم نمی‌کند اما قطعا شهری که چراغ‌های بیشتری داشته‌باشد، روشن‌تر و امن‌تر خواهد بود...
دعا کنیم برای روشناییِ بیشترِ شهر، برای موفقیت‌ها، رسیدن‌ها، خوشبختی‌ها، رضایت‌ها، لبخند‌ها...

#نرگس_صرافیان_طوفان

من جسورم در نقض قطعیت‌ها و بزرگترین لذت برای من، انجام دادن همان کاری‌ست که همه راجع به آن هشدار داده‌اند و به هزاران دلیل محکم و موثق گفته‌اند که نمی‌شود و کار من نیست و نمی‌توانم... من خداوندگار عبور از بن‌بست‌ها و فتح قله‌های محال و رسیدن به مقصدهای بعیدم؛ حتی اگر بیشترین انگیزه‌ام نقض دلایل کافی و موثق دیگران برای نتوانستنم باشد...
پس اگر قد کشیدن و موفقیت و رسیدنِ من خوشایندتان نیست، هرگز به من نگویید که نمی‌توانی!!! چرا که انگیزه‌ام را برای توانستن، هزار چندان می‌کنید.

#نرگس_صرافیان_طوفان

آرامش می‌خواهی؟ حرفت را بزن! نه که دل بشکنی، نه که بی‌احترامی کنی! حرفی که باید را بزن و پاسخی که باید را بده و بدون کدورت و دلخوری و تردید، از مکان‌ها و ماجراها و آدم‌ها دور شو...
حرف‌های نزده و جواب‌های فرو خورده، می‌شوند اندوه، می‌شوند ناآرامی، می‌شوند خشم و قهر و فاصله گرفتن و دوست نداشتنِ آدم‌ها. به نفع خودمان و آدم‌هاست که همان لحظه حرف بزنیم، نه اینکه بعدا هزار دفعه با خشم و غضب، همان لحظه و ثانیه را تکرار کنیم و خودخوری کنیم و خود را بابت سکوت و خودداری نبخشیم و بدون هیچ دلیل قانع کننده‌ای از آدم‌ها و رابطه‌ها بیزار شویم.
باید به موقع حرف زد و واکنش درست داد و دفاع کرد تا "آرامش" در دسترس‌ترین اتفاق ممکن باشد.

#نرگس_صرافیان_طوفان

-تابستان؟
به اشتیاق کودکانه می‌ماند، به جسارتِ زمین، به سماجتِ آفتاب، به سبزینگیِ برگ، به رویش هزار باره‌ی گیاه.
تابستان به صدای عبور آرامِ آب می‌ماند، به آوای شبانه‌ی جیرجیرک‌ها، به وزش باد از میان برگ‌ها، به سرخوشیِ کفشدوزک‌ها، شاپرک‌ها، زنبورها...
تابستان، به آغوش مادرانه می‌ماند، گرم است و پناه دهنده، سبز است و امیدبخش، ژرف است و لطیف...
تابستان آرام است، انگار دخترکی عروسک‌هاش را در گرمای یک بعد از ظهر داغ، زیر سایه‌ی درخت نارون نشانده، چای ریخته و مادرش را به مهمانیِ کودکانه‌اش دعوت کرده.
همینقدر ساده،
همینقدر آرام،
همینقدر صمیمی
همینقدر خوب.

#نرگس_صرافیان_طوفان

من تجربه کرده‌ام؛ بدون فراغت و تفریح، زندگی هیچ‌گونه ارزشی ندارد!!!
آدم هیچ چیز از جهان نمی‌فهمد؛ وقتی که سفر نمی‌رود، وقتی که با خانواده و عزیزان نمی‌نشیند و وقتی که برای خوشحالی خودش هیچ کاری نمی‌کند.
چه فایده‌ای دارد دویدن و دویدن و به هدف رسیدن اما از مسیر، هیچ نفهمیدن؟
چه فایده‌ای دارد از میان تمام رنگ‌های جهان، خاکستری را دیدن و از میان اینهمه پنجره‌ی رو به زیبایی، مقابل دیوار نشستن؟!
چه فایده‌ای دارد، خسته و مشغول، به رفت‌ و آمدها نگریستن و از لبخندها و شادی‌ها و لذت‌ها هیچ نفهمیدن؟!
باید در زیستن به تعادل رسید. نه کار اولویت است، نه تفریح! باید هر دو را با هم آمیخت و به موازات کار، تفریح داشت و به موازات هدف‌ها، دلخوشی...
باید دلگرم بود به چیزی، به کسی، به جایی. باید تعلق داشت... باید هوشمندانه از جهان بهره‌ برد و به زیستنی خوشایند و مطلوب رسید.
باید زیست، باید سبز و گرم و عاشق و امیدوار زیست...

#نرگس_صرافیان_طوفان

همه را ول کن، تو زنی باش که خودش در خط مقدم جهان خودش ایستاده و برای رویاهای بزرگ خودش می‌جنگد. زنی باش که تمام محدودیت‌ها و سقف‌ها را پس می‌زند، زنی که میل پرواز دارد و خودش را به هر زحمتی تا بلندترین جایگاه‌ها می‌رساند.
زنی باش قاطع، جسور، مصمم! زنی که برای خواسته‌هاش چشم به دستان هیچ‌کس ندوخته! زنی که قوی‌ست و قابل اتکا و به هیچ چهارچوب و مرزی محدود نشده و شبیه به بوته‌ای سبز و ریشه‌دار، تا بی‌نهایتِ جهان ادامه پیدا کرده، ریشه داشته‌باش؛ نگذار هیچ مشکلی مقابل تو و آرزوها و اهداف بلندِ تو نقطه بگذارد.
می‌دانم که خسته خواهی‌شد، تنها خواهی‌ماند، یک‌تنه با همه چیز خواهی جنگید و بسیار دلگیر خواهی‌بود؛ ولی عزیز من! تو نمی‌دانی چشم‌های روشن و معصوم یک زن، وقتی که خسته‌ی کار و تلاشِ بسیار است، چقدر زیبا و مقدس و بوسیدنی‌ست!

#نرگس_صرافیان_طوفان