ببخشید، یک سکه دوزاری دارید؟

میخواهم به گذشته ها، زنگ بزنم!
به آن روزهای دور...
به دل های بزرگ،
به محل کار پدرم،
به جوانی مادرم،
به کوچه های کودکی،
به همبازیهای بچگی.

میخواهم زنگ بزنم به دوچرخه ی خسته ام،
به مسیر مدرسه ام که خنده های مرا فراموش کرده،

به نیمکت های پر از یادگاری،
به زنگ های تفریح مدرسه،
به زمستانی که با زمین قهر نبود،
به بخاری نفتی که همه ی ما را با عشق دور هم جمع میکرد،
میدانم آن خاطره ها کوچ کرده اند...
می دانم...

آری میدانم که تو هم ، دنبال سکه میکردی!!
افسوس...هیچ سکه ای در هیچ گوشی تلفنی ،
دیگر ما را به آن روزها وصل نخواهد کرد...
حیف ...

صد افسوس که دوزاری مان بموقع نیفتاد !