گلاب 3

رفتيم تو مطبخ، گفتم به نظرتون چي شده؟ دخترا همه پچ پچ ميكردن، ثريا گفت تاحالا نديدين زن و شوهر با هم بحث كنن؟

يكماهي از رفتن من به عمارت گذشته بود، دلم خيلي براي پدر و مادرم تنگ شده بود. يه روز به ثريا گفتم توروخدا يه كاري كن من از عمارت برم بيرون فقط چند لحظه اقاجان و خانوم جانمو ببينم زود برميگردم.ثريا اولش قبول نكرد گفت اگه ارباب بفهمه هردوتامونو فلك ميكنه، اما انقد التماسش كردم تا قبول كرد گفت بذار ببينم چيكار ميكنم. منو برد پيش خانوم بزرگ، گفت خانوم جان اين گلاب خيلي كاراش سبكه، دخترا گناه دارن خسته ميشن، با اجازتون گاهي وقتا بفرستمش رودخونه لباس بشوره. خانوم بزرگ گفت من اين دخترو سپردمش دستِ تو، هر كاري كه خودت ميدوني بهش بده، قرار نيست بخاطر چهارتا حساب و كتاب با بقيه خدمتكارا فرقي داشته باشه.... رفتيم تو مطبخ ثريا رو بغل كردمو ازش بخاطر محبتش تشكر كردم، درسته لباسا زياد بودن و ظرفش سنگين ميشد اما به ديدن پدر و مادرم مي ارزيد.ثريا گفت فردا لباسارو ببر بشور اما توروخدا حواست باشه كسي از ادماي عمارت تورو نبينه كه ميري خانوادتو ببيني، گفتم خيالت راحت. بعدشم رفتم حياط عمارتو جارو بزنم كه صداي پاي اسب ارباب اومد.همراهش يه پسر جوون و خوشتيپ وارد عمارت شد. ارباب يه چيزي به اكبر گفت و با اون پسره وارد اتاق شدن.پشت سرشون رباب و خانوم بزرگم رفتن تو اتاق.. اكبر به من گفت برو به ثوري خانوم بگو ارباب امشب مهمون داره حواسش به غذا باشه، چشمي گفتمو پيغام اكبرو به ثريا رسوندمو برگشتم سركارم... جاروكشي كه تموم شد خواستم برم هيزم ببرم تو مطبخ كه رشيد عين جن ظاهر شد. گفت چطوري گلاب؟ جوابشو ندادم. گفت ميخوام با ارباب صحبت كنم بزرگي كنه تورو واسم بگيره، ترسيدم، تو عمارت ارباب هيچ دختري حق نداشت بيرون از عمارت ازدواج كنه بايد با يكي از پسرايي كه تو عمارت كار ميكرد ازدواج كنه.گفتم به همين خيال باش كه زنِ توي چاقالو بشم،گفت انقد منو مسخره نكن اخرش زن خودمي، ديگه جوابشو ندادمو رفتم تو مطبخ، از فكرشم ميترسيدم كه بخوام زن رشيد بشم، به ثريا جريانو گفتم، اونم يكم ترسيد ولي بعدش گفت امكان نداره ارباب تورو بده به اون، شما كه اصلا به هم نمياين، يه نگاه به خودتون بنداز اخه چيه تو به اون رشيد سياه و كچل و چاقِ قد كوتاه مياد؟ نه امكان نداره ارباب همچينكاري بكنه، بد به دلت راه نده.(من قدم كشيده و موهام بلند و لخت و مشكي بود، پوستم سفيد و چشمام درشت، هميشه همه فكر ميكردن به چشمام سورمه ميزنم از بس مشكي بود، هيكلمم نه چاق بود نه لاغر، پر بودم) از اون لحظه همش استرس داشتم كه الان ارباب صدام ميكنه ميگه بايد زن رشيد بشي....

اون شب بعد از شام مهمون ارباب از عمارت رفت و ارباب ، اكبرو فرستاد دنبال من .لباسمو مرتب كردمو وارد اتاق شدم، جراَت نداشتم نگاهش كنم، سرم پايين بود. گفتم با من كار داشتين ارباب؟ گفت ديگه نيازي نيست حساب كتاباي منو انجام بدي، وردست جديد گرفتم..فهميدم كه اون جوون خوشتيپ براي همينكار اومده بود.خيلي خوشحال شدم. گفتم يعني حالا ديگه ميتونم برگردم خونه ي خودمون؟ گفت نخير اينجا كلي كار براي انجام دادن هست... انقد محكم و جدي حرف ميزد كه جرات مخالفت نداشتم. با اجازه اي گفتمو رفتم بيرون. همينكه اومدم بيرون رباب منو ديد. گفت تو اتاق ارباب چيكار ميكردي؟ گفتم خانوم جان بخدا ارباب خودشون به من گفتن برم خدمتشون. گفت زود برو كه نبينمتاااا.بدون هيچ حرفي دوييدم سمت اتاق... عطيه و ثريا گفتن چيكارت داشت؟ جريانو براشون تعريف كردم، اشكم سرازير شد، گفتم حالا كه با من كاري نداره چرا نميذاره برم خونمون؟ عطيه خنديد و گفت حتما از تو خوشش اومده! ثريا به شوخي زد تو بازوش گفت لال نشي دختر، يواش حرف بزن، اين اراجيف چيه بهم ميبافي اخه؟ اگه به گوش ارباب برسه كه تيكه بزرگت گوشِتِه.بعدم رو كرد به من گفت غصه نخور گلاب جان ، به اميد خدا فردا ميبينيشون. اونشب با خوشحالي براي فردا خوابيدم.صبح زود بيدار شدم لباسارو گرفتمو راه افتادم سمت رودخونه. تند تند لباسارو شستمو خواستم برم سمت خونه اقاجانم كه احساس كردم يكي داره تعقيبم ميكنه. از صداي سگي كه همراهش بود فهميدم رشيد دنبالمه، لباسارو گذاشتم پايين رفتم پشت ديواري كه قايم شده بود، تا منو ديد ترسيد. گفتم به چه حقي منو تعقيب ميكني چاقالوي كچل؟ گفت گلاب ادم با خاطرخواهش اينجوري حرف نميزنه، خب دخترجان تو قراره ناموسم بشي بايد مراقبت باشم. انقدر ازش بدم ميومد كه چندشم ميشد باهاش حرف بزنم، جوابشو ندادمو رفتم عمارت. لباسارو پهن كردمو رفتم تو مطبخ،ثريا تا منو ديد گفت امدي گلاب جان؟ كسي كه نديدت؟ گفتم اصلا نرفتم كه بخواد كسي منو ببينه! گفت چرااا؟ گفتم اون رشيد بي خاصيت تعقيبم ميكرد، بعدم به گريه افتادم، گفتم تا وقتي اين كچل هست من نميتونم خانوادمو ببينم.گفت غصه نخور هفته بعد دوباره برو ، رشيد با من. بغلش كردم واقعا عين يه مادر مراقبم بود. ازش تشكر كردمو مشغول به كار شدم.اون روز غروب دوباره صداي داد و بيداد خانوم بزرگ و گريه ي رباب اومد و بازهم ارباب سوار بر اسب از عمارت رفت بيرون و شب برگشت، به ثريا گفتم به نظر تو اينا مشكلشون چيه؟ گفت والا نميدونم الان يكسالي ميشه كه بعضي شبا اينجوري داد و بيداد ميكنن....