🔘داستان کوتاه

خیلی قشنگه , بخونید

روزی پدر و پسری بالای تپه‌ای خارج از شهرشان ایستاده بودند و آن بالا همان طور که شهر را تماشا می‌کردند با هم صحبت می‌کردند.

پدر می‌گفت: اون خونه را می‌بینی؟
اون دومین خونه‌ایه که من تو این شهر ساختم.

زمانی که اومدم تو این کار فکر می‌کردم کاری که می‌کنم تا آخر باقی می‌مونه...

دل به ساختن هر خانه می‌بستم و چنان محکم درست می‌کردم که انگار دیگه قرار نیست خراب شه...

خیالم این بود که خونه مستحکم‌ترین چیز تو زندگی ما آدماست و خونه‌های من بعد از من هم همین‌طور می‌مونن.!!

اما حالا می‌دونی چی شده؟

صاحب همین خونه از من خواسته که این خونه را خراب کنم و یکی بهترش را براش بسازم...

این خونه زمانه خودش بهترین بود ولی حالا...!

این حرف صاحب‌خونه دل منو شکست ولی خوب شد...

خوب شد چون باعث شد درس بزرگی را بگیرم....

درسی که به تو هم می‌گم تا تو زندگیت مثل من دل شکسته نشی و موفق‌تر باشی...

پسرم تو این زندگی دو روزه هیچ چیز ابدی نیست، تو زندگی ما هیچ چیزی نیست که تو بخوای دل بهش ببندی جز خالقت.

چرا که هیچ‌چیز ارزش این را نداره و هیچ‌کس هم چنین ارزشی به تو نمی‌تونه بده...

"فقط خدایی که تو را خلق کرده ارزش مخلوقش را می‌دونه و اگر دل می‌خوای ببندی همیشه به کسی ببند که ارزشش را بدونه و ارزشش را داشته باشه 👌"

─┅─═इई 🌸🌺🌸ईइ═─┅─