خوب فکر کردم و دیدم دقیقا همان وقت‌هایی که در اوج سختی‌های جهانم بودم، داشتم زندگی می‌کردم!
فکر می‌‌کردم آسودگی همه چیز است و دنبال آرامش بودم، اما هدف داشتن و در مسیر بودن و به شوق مقصدی جنگیدن، برای من همه چیز بود. هربار که آسوده می‌شدم، اندوه جهان روی سرم آوار می‌شد و دقیقا به حال همان روزهایی غبطه می‌خوردم که از فرط کار و مسئولیت‌های بسیار به ستوه می‌آمدم!
من باید زیاد دغدغه می‌داشتم و باید زیاد می‌دویدم و باید زیاد تلاش می‌کردم و فقط در چنین شرایطی احساس می‌کردم دارم با کیفیت‌تر از همیشه زندگی را زندگی می‌کنم.

#نرگس_صرافیان_طوفان