خدایا! مرا ببخش که یک‌جاهایی به خاطر عزیزانم ناگزیر، آدم‌ها را قضاوت می‌کنم، ببخش که حکم می‌دهم، رای صادر می‌کنم و برای رفتار و گفتار و حال و شرایط آدم‌ها دنبال روایت و دلیل می‌گردم.
خدایا ببخش که می‌دانم نباید، اما واقعا نمی‌شود یک‌جاهایی که عزیزانم را در ظلم و خطر می‌بینم سکوت کنم. نمی‌توانم همه چیز را بسپارم به گذار زمان و کناری بایستم و هیچ کاری نکنم و هیچ حرفی نزنم.
اما تو ببخش و به جهانت بگو که یک‌جاهایی استثنا قائل شود و گرد نباشد.
این تویی که ما را لبریز احساسات آفریدی و قبل از ما، این تویی که باید پاسخگو باشی که چرا پای عزیزان انسان که به میان آمد، نمی‌تواند پا در میانی نکند؟ نمی‌تواند تلاش نکند، نجنگد، بی‌تفاوت باشد،
چرا انسان یک‌جاهایی نمی‌تواند سکوت کند...؟

#نرگس_صرافیان_طوفان