زندگى
پختنِ کیک سیب است
کار دشوارى نیست
حاصل ساده ترین ترکیب است


برملا کردن احساس اجاق
در دلِ داغترین ثانیه هاست
حجم خوش طعم طلایى رنگش
نرم و موزون و لطیف
مثلِ روییدنِ شعرى زیباست


کیک وقتى خوب است
که فضا پر شود از رایحه ى گرم مهیا شدنش
بى صدا تا لبه ى قالب اگر قد بکشد
با خودش مى بَرَدَت میلِ تماشا شدنش


عصرهایى که دلم مى گیرد
خسته از تلخىِ داغِ تکرار
قهوه ام را با کیک
بودنم را با شعر
رو به یک پنجره ى باز به هیچ
مى چشم زمزمه وار...