«این هفته رو نمی‌تونم فراموش کنم…»
هفته‌ای گذشت که تلخی و شیرینی کنار هم نشسته بودن. صدای انفجار نه از دور، که از نزدیکی پنجره‌هام می‌اومد… هر بار که دیوارا می‌لرزیدن، قلبم هم می‌لرزید. اما تو دل همین روزای ناآروم، هنوز چیزایی بودن که آروم بودن. کیک شکلاتی پختم، با خامه و توت‌فرنگی تزئینش کردم؛ شاید یه ذره شیرینی برای دل خودم. همسرم، برای چند روز کنارم بود؛ سایه حضورش پناهی بود برای ترس‌های بی‌صدا. عصرها گلدونا رو آب می‌دادم، قطره‌قطره‌اش انگار امید می‌ریخت. پسر کوچولوم، با خنده‌ها و بازی‌هاش، خونه‌مونو زنده کرد. خونه‌مو مرتب نگه داشتم، شاید چون می‌خواستم باور کنم دنیای کوچیک ما هنوز امنه... 🍃🍫🍓🕊️