تمامِ هنر برای ابر بود اما ؛ همه برای باران شعر گفتند...

چه وقت انسان بزرگی هستیم؟

هرگاه از خوشبختی کسانی‌ که
دوستمان ندارند، خوشحال شدیم
هرگاه برای تحقیر نشدن دیگران
از حق خود گذشتیم...
هرگاه باعث و بانی قطع یک ارتباط عاشقانه نبودیم ....
هرگاه شادی را به کسانی که
آن را از ما گرفته اند هدیه دادیم
هرگاه خوبی ما به علت نشان دادن
بدی دیگران نبود...
هرگاه کمتر رنجیدیم و بیشتر بخشیدیم
هرگاه به بهانه عشق از دوست
داشتن دیگران غافل نشدیم
هرگاه اولین اندیشه ما برای
رویارویی با دشمن انتقام نبود
هرگاه بالاترین لذت ما شاد کردن دیگران بود....!