دلم ازون لبخندا میخواد که درحال خوندن چتاش باشی و یهو بزنه آنلاین.
ازون وقتا که گشنه ای و هوس آش رشته میکنی یه دفعه زنگو میزنن و یه آش رشته پر کشک و پر پیازداغ نذری میارن.
حس موفقیت امتحان میان ترمی که نخوندی و استاد بی جهت غیبت میکنه. بچه ای که ترسیده و بین همه میپره توو بغل تو تا آروم شه.
وقتی پول نداری و تا عابر کلی راه باید بری یه آشنا برات ترمز میزنه و تا خونه میرسونتت.
یه دلخوشیه ساده وسط این حجم تکرار،
یه تلاطم مثبت و پر هیجان وسط این سکون عمیق
حق دلای خاکسترگرفته ی هممونه...