خداوندا …
به رسم آن پرستوهای
باران خورده تا بیکران در کوچ
مرا هم مست باران کن …
مرا هم روشنایی بخش…
الهی
چون اقاقی های بی تاب شب باران…
مرا بی تاب خود گردان …
خدایا …
چون شقایق ها که از شبنم ,
هوای عشق می گیرند…
و چون گلهای نیلوفر که
بی پروانه می میرند …
به ما هم عاشقی آموز …
الهی
چون باران که می شوید
پر مرغان عاشق را …
بشوی از دیده , از پندار , از گفتار ,
از کردار تمام آنچه نازیباست.
آمین