همیشه آدم‌های بلندپرواز و هدف‌مند را دوست تر داشته ام ؛
آدم‌هایی که مدام درتلاش و در جریان‌اند، و هرگز بخاطر هراس از غرق شدن، دست از عبور بر نداشته اند .
آدم‌هایی که قعر ناشناخته‌ ترین اقیانوس‌ها را به امنیت و آسایشِ ساحل، ترجیح داده اند و پذیرفته اند که آدمی زمانی زنده است که در جریان باشد، مانند رودی بخروشد و از سنگ‌های مسیر، تندیس‌های ماندگار بسازد.
آدم‌هایی که درکمال خودباوری، از بن‌بست‌ها، مسیرهای عبور ساخته اند و از تاریکی‌ها، نور ...
همان‌ها که ثابت کرده‌اند؛ هیچ فاتحی، از جاده های هموار، به قله نرسیده،
هیچ صیادی، از سطح آب، مروارید نیافته و هیچ دونده ای بدون دویدن، پیروز نشده!
من همیشه عاشقِ بلندترین قله‌ها، عمیق‌ترین اقیانوس‌ها، دست‌نیافتنی ترین مرواریدها و جسورترین آدم‌ها بوده ام ...

#نرگس_صرافیان_طوفان