بابایی
شانس دیدنت را هر روز ندارم...
ولی دوستت دارم...
وقتی دلم هوایت را میکند حق شنیدن صدایت را ندارم...
ولی دوستت دارم...
وقت هایی که روحم درد دارد،شانه هایت را برای گریستن کم دارم...
ولی دوستت دارم...
وقت دلتنگی هایم،آغوشت را برای آرام شدن ندارم...
ولی دوستت دارم...
آری همه وجودمی و میان تمام نداشتن ها، با تمام وجودم، بابایی، دوستت دارم...