یکوقتهایی هم که دلت گرفت، دل بده به دلِ زندگی و خیلی ساده، خودت را با دلخوشیهای معمولیِ پیشپاافتاده سرگرم کن، چای دم کن، غذای مورد علاقهات را بپز، خانه را گردگیری کن، قفسهی کتابها را مرتب کن، به گلها آب بده. چه اشکالی دارد آدم در دل همان روزمرگیهای جزئی زندگی، شفای درونِ خودش را پیدا کند؟