جان لنون خیلی قشنگ میگه:
در هیاهوی زندگی دریافتم چه بسیار دویدن‌ها که فقط پاهایم را از من گرفت درحالیکه گویی ایستاده بودم. چه بسیار غصه‌ها که فقط باعث سپیدی موهایم شد در حالی که قصه‌ای کودکانه بیش نبود.
دریافتم کسی هست که اگر بخواهد می‌شود و اگر نخواهد نمی‌شود؛ به همین سادگی. کاش نه می‌دویدم و نه غصه می‌خوردم.