"تا زنده اي در برابر كسي كه به خودت علاقمند كردي مسئولي"
اين جمله را بارها و بارها شنيده ام و مي پذيرم اما!!
اما، من در قبال خودم نيز مسئولم درقبال عمري برگشت ناپذير، در قبال تمامي لحظاتي كه به پايش ريخته و خواهم ريخت،اگر قدر نداند،اگر دنيايش با دنياي من نخواند،اگر دستي را كه به عشق گرفته ام به روزي برايم تكان ندهد و نرود،اگر پا به پايم نيايد،اگر دل به دلم ندهد، آن وقت است كه به ناچار به لطف آن همه مهر خالصانه و بي جواب،اولين حريمي كه گسسته و فراموش مي شود، مسئوليت است.
شايد دير...
شايد نادرست...
و شايد برخلاف قانون بشريت...