#گلپونه_۶
چیزی که از دوران کودکیم یادم میاد بازی وشادی وسرخوشیه با برادرم وبچه های عمه ها وعموها.هیچ غمی نداشتیم همه چی فقط امنیت بود وتجربه های جدید.عمارتی که درش بزرگ شدم یه باغ وسیع بود در یکی از خیابانهای قدیمی وخوشنام اصفهان.خونه های اطرافمونم دست کمی از خونه وباغ ما نداشتن همگی وسیع وزیبا ولی هیچ کدوم از عمارتهاشون به زیبایی عمارت ما نبود .از جلوی باغمون یک مادی(نهر آب بزرگ) پر آب میگذشت.باغبان داشتیم اونم چه باغبان با سلیقه ای یه پیرمرد با حوصله با چهره ای آفتاب سوخته بهش میگفتیم اوستا باغبان.طراحی فضای سبزش حرف نداشت.اگر ازضلع جنوبی که از جلوش مادی رد میشد وارد میشدی باید از یک در بزرگ چوبی رد میشدی که با یه صدای خر وخری باز میشد وروش پر از گل میخهای زیبا بود.دوطرف این قسمت را باغبان کرت بندی(تقسیم بندی) کرده بود وانواع واقسام سبزیجات را میکاشت این قسمت هیچ درختی نداشت چون باغبان اعتقاد داشت هیچ سایه ای نباید رو سبزیا بیفته تا خوب رشد کنند.آب برای سبزی کاری هم از مادی تامین میشد که هر چند روز یه بار میراب میامد ودر فلزی یه لوله راباز میکردتا آب بیاد پای سبزیجات یه توری فلزی هم جلوی این لوله بود که موش وخرچنگ نیاد داخل باغ.دم در هم یک سگ فوق العاده بزرگ داشتیم که همیشه لمیده بود وفقط گوشاش تکون میخورد تا صداها را خوب بشنوه شبا نگهبانی میداد واگر خطری حس میکرد چنان پارس پر قدرتی میکرد که لرزه به اندام غریبه وآشنا می افتاد.از راهرو سنگ فرش این قسمت که جلوتر میرفتیم سری درختا بودن همه جور میوه ای داشتیم،به،زالزالک(کیویج)،سیب گلاب،آلو قطره طلا،انجیر،انگورعسگری هم کنار دیوارا بود که داربست بسته بودن وانگورا دور داربست میپیچیدن وخوشه هاش آویزان بودن وچقدر به فصلش زیبا بودن. خرمالو ونارنج وانجیر با اون برگایی که بدنمون رابه خارش مینداخت داشتیم البته برعکس بسیاری از منازل اصفهان درخت گردو نداشتیم مادر بزرگم دوست نداشت میگفت حیاط پر از کلاغ میشه وشبای تابستانم که تو حیاط در پشه بند میخوابیم گازش خفه کننده است.(البته میگفتن گردو بختک داره میفته روسینه آدم خفه میکنه آدمو).وسط باغ هم یه حوض بزرگ بود البته کم عمق وچندتا بید مجنون دورش که با باد شاخ وبرگش به رقص درمیومد.گلم که همه جوره از لاله عباسی ونسترن واقاقیا وانواع واقسام رز که با دقت ونظم طوری کاشته شده بودن که در هر فصلی حیاط بی گل نباشه حتی در زمستان وزیر برف هم ما داوودی های رنگی وزیبا داشتیم.دیوار ضلع شمالی که به طرف خیابان بود هم پر از آبشار طلایی با اون گلای ریز وزرد وخوشگلش بود.هرچی به اون باغ فکر میکنم روحم تازه میشه حتی بوی گل وگیاهشم حس میکنم.خدا به من بهشت را در کودکی هدیه داده بود....