💗🪐
نه نه...صبر كن!
اون كفش هاىِ لعنتى رو چند لحظه از پات دربيار بشين جلوم ببين چى ميگم!
ما قرار بود خیلی خوشبخت تر باشیم.
قرار بود بمونیم تا تهِ آخرش.
يادته؟!
قرار بود تو وسط پارک مثل همون فیلم های فرنگی که دیدنشون کار همیشگی مون بود خواستگاری کنی و من از ذوق نفهمم کی جلوی مردم و دهان بازشون پریدم بغلت.
قرار بود شب عروسی گازش رو بگیریم و تموم ماشین هایی که پشت سرمون بوق بوق راه انداختن رو جا بزاریم و بریم سمت دریا و کفش هامون رو با کتونی عوض کنیم، ساحل رو متر کنیم و تو شعر بخونی و من عشق کنم، من شعر بخونم و تو عشق کنی.
قرار بود سر اسم بچه ها دعوامون بشه و آخر سر تصمیم بگیریم اسم دخترمون رو تو بزاری و پسرمون رو من.
قرار بود باهم هفتادوسه سالمون بشه اما همچنان بعد پنجاه سال زندگىِ مشترک قرمه سبزى هاىِ روز چهارشنبه و ديزى هاىِ روزِ جمعه به راه باشه.
آى جنــاب با شمام ها!
ميشنوى چى ميگم؟
ميگم ما كلى قرار داشتيم!
نه...جايى رو امضا نزديم، ثبت محضرى نكرديم اما دستتو بزار رو سينه سمت چپت...يكم بالاتر ...آها آره همونجا...دقيقا همونجا ثبتِ قلبيش كرده بوديم!
يعنى تورو كه نميدونم اما براىِ من يه فرهاد كوه كن تموم اين قرار هارو اونجا حک كرده!
باز كه دارى كفشاتو ميپوشى لعنتى... نزن زيرش... از اون همه قرار سهم شيرين دلم رو از فرهاد بى قرارى نكن!
آى فرهادِ فرارى...ميفهمى؟
ميگم قرارمون قرارِ بى قرارى نبود!


حالا درسته گفتم حوصله ی عکاسی ندارم ولی شما یه درصد فک کن از این دلبر عکس نگیرم🤌🏻😍🧡

میدونید که مثل همیشه کپشن رو خیلی دوست دارم؟؟؟؟😌🤞🏻🌱