وقتی می‌گم هيچ‌كس، يعنی دقيقا هيچ‌كس!
روزای زيادی بايد بگذره تا آدم قانع بشه فقط خودش هست و خودش.
تا باورش بشه از بقيه به‌جز يه اسم و چندتا خاطره‌ی كوچيک چيزی براش نمی‌مونه.
بيست سال! چهل سال! هفتاد سال زندگی، فقط برای تلمبار كردن اسم روی اسمه.
برای جايگزين كردن خاطره جای خاطره.
اما حاصل جمع همشون می‌شه صفر. 
يه روز می‌شينی عمرت رو ورق می‌زنی،
سير تا پيازت رو واسه خودت تعريف مي كنی.
اينجاس كه می‌فهمی، هیچکسی اونقدر که باید برات نگران نبود.
هیچکسی اونجور که باید برات غصه نخورد.
هیچکسی اونجور که باید برات دلتنگ نشد.
هیچکسی اونجور که باید برا مشکلاتت دعا نکرد.
هیچکسی با تمام وجودش برا تو نبود.
یه روز به خودت ميای و به اطرافت نگاه می‌كنی.. میبینی هيچکسی نيست.

‌‌#محبوبه_عباسی
#کیک.هویج