میگن از امید گفتن تو این روزا مثل گول زدن میمونه!
« اما تو امید بده شاید یکی گول خورد خندید. »
بخاطرش بخشید.
بخاطرش ادامه داد.
بخاطرش تلاش کرد.
این رخت سیاه نا امیدی رو از تنش درآورد.
ذهنش رو آب و جارو کرد.
روزگار نفس کشید.
دنیا جای قشنگ‌تری شد.
تو کار خودت رو بکن.
تو خوب باش. تو امید بده.

#ورق_بزنید

وقتی چیزی مرا رنج میداد
در مورد آن با هیچکس حرفی نمیزدم.
خودم در موردش فکر میکردم،
به نتیجه میرسیدم
و به تنهایی عمل میکردم.
نه اینکه واقعا احساس تنهایی بکنم، نه!
بلکه فکر میکردم که انسان ها در آخر،
باید خودشان، خودشان را نجات بدهند...

#هاروکی_موراکامی

یکبار هم نشسته بودم و فکر میکردم چقدر فکر حال همديگريم؟
خوب که نگاه کنی، بین این آدم‌های بی خیال خونسرد،
کم کسی پیدا می‌شود که توی چشم‌هایت نگاه کند و بپرسد خوبی؟
از آن «خوبی»های واقعی، نه آنها که با یک متشکرم ساکت می‌شوند.
آدم‌های امروز همدیگر را به شعاع های کیلومتری دور می‌زنند.
این روزها تا دلت بخواهد میل به خلوت و تنهایی و انزوا می‌بینی.
پایه‌ی اصلی رفاقت‌های این نسل صرفا منافع شخصی افراد است،
نه خدای ناکرده یک ارزن تقاضای یک ارتباط مفید دور از تجملات و تعارفات!
کمی بگرد، کو کسی که پی حال خوش دیگری باشد؟
خیلی هنر کنیم، خودمان یادمان نرود!
#مینا_ضراب

من اشتیاق دارم به زندگی، به دوست داشتن‌های عمیق، به دیوانگی‌های مدام، به عشق...
من اشتیاق دارم به مسیرهای نرفته، به مقصدهای بعید، به هر آن‌چیزی که دیگران از آن دست کشیده‌اند، به آن فکر نکرده‌، یا دست‌نیافتنی و محال پنداشته‌اند.
من اشتیاق دارم به بودن، به دوام آوردن، به لبخند زدن در نهایتِ دشواری.
من اشتیاق دارم همان راهی را بروم که می‌گویند نمی‌شود، همان کاری را بکنم که می‌گویند نمی‌توانی و به مقصدهایی برسم که هیچ‌کس تا به حال نرسیده!
من هیجان دارم برای آن روزی که بعد از یک خستگی طولانی، میان قلعه‌ی آرزوهام نشسته باشم، نفسی عمیق بکشم و بگویم: سخت بود، خیلی سخت، ولی من ثابت کردم که می‌شود، که غیرممکن نیست. که هیچ چیز برای کسی که جسورانه می‌ایستد، می‌جنگد و جا نمی‌زند، غیر ممکن نیست.

#نرگس_صرافیان_طوفان