دوستای گلم سلام این کیک مرغ رو برای جشنواره غذای برادرزاده نازنینم درست کردم...
این روزها با اینکه در کنار خانوادم هستم اما کمی ناراحت هستم و سعی میکنم با اشپزی حال خودمو خوب کنم و با این ناراحتی ها خودمو نبازم...
واقعا حرف دلمه
آدما تا وقتی باهات هستن که اونجور که خودشون انتظار دارن باهاشون باشی....
تا وقتی جویای حالت هستن که اسم آبجی و دوست و خواهر و هزارتا چیز دیگه رو همش تو گوشت تکرار میکنن اما تو لحظه هایی میکشن کنار که میفهمی از صدتا غریبه هم برات غریبه ترن....
آدما تا وقتی تو رو خوب میدونن که با معیارهاشون اونجور که بودن با احترام و سنجیده رفتار کردی اما فقط کافیه یه ثانیه هوای دلت ابری بشه و بخوای خودت باشی و خودت.....
کاش آدما همونی بودن که همش میخوان نشون بدن هستن تا ما دل به خود واقعیشون ببندیم نه اون چیزی که تو ذهنمون ازشون داشتیم....
روزگارتون شاد عزیزان