چقدر این شب یلدا را دوست دارم!
بهانه‌ی موجه و دلپذیری که بانیِ تجدید دیدارهاست، که با لبخندی، نفس نفس زنان، از فاصله‌های دور می‌رسد ، دست‌های تنها مانده میانِ مشغله‌های روزگار را می‌گیرد و به واسطه‌ی احساسی عمیق و چند هزارساله، آدم‌ها را دور هم جمع می‌کند .
یلدایی که ته تغاریِ پاییز است و نو رسیده‌ی خوش یُمن و دلبرانه‌ی زمستان،
یلدایی که عاشق است...
که سرآغازِ جاودانه‌ترین لبخند‌هاست،
سرآغازِ گرم بودن و گرما بخشیدن در دلِ سردترین شب‌ها و بی‌فروغ ترین روزها...
این یلداهای با هم بودن فرصت خوبی‌ست؛
فرصتی برای شستنِ غبارِ رخوت و تنهایی از آینه‌ی دل،
فرصتی برایِ دوست داشتن و دوست داشته شدن،
به بلندایِ یک دقیقه،
به وسعتِ یک عمر...

👤نرگس صرافیان طوفان