در دعای "جوشن كبير" يك عبارتی هست كه میگوييم: "يا كٓريمٓ الصَّفْح"
معناش خيلى جالبه. یك وقتی یك کسی تو رو می بخشه اما یادش نمیره که فلان خطا رو کردی و همیشه یكجوری نگات میکنه که تو میفهمی هنوز یادش نرفته؛ یهجورایی انگار که سابقهی بدت رو مدام به یادت میاره. ولی یك وقتی، یك کسی تو رو میبخشه و یکطوری فراموش میکنه انگار نه انگار که تو خطایی رو مرتکب شدی. اصلا هم به روت نمیاره. انگار واقعا یادش رفته!! به این نوع بخشش میگن صَفح.
و خدای ما اینگونه است...
از صمیم قلب میگویم: "يا كٓريمٓ الصَّفْح"
بیاییم در واپسين روزهاى سال ببخشیم و بگذریم...
و حسابهایمان را تسویه کنیم...
بوسه هایی که بدهکاریم
ببخشیدهایی که از سر غرور نگفته ایم
شاخه گل هایی را که میتوانستیم هدیه بدهیم و نداده ایم؛
دل هایی را که میتوانستیم به دست بیاوریم و نیاوردیم
ماندن را بلد بودیم و رفتن را ترجیح دادیم
حتما که نباید حسابمان مالی باشد
همین ها میتواند یک عمر خوشبختی به ما هدیه بدهد..
اوضاع مالیمان خوب نیست...
حداقل حساب های عاطفی مان را تسویه کنیم و ببخشیم و فراموش کنیم...
"يا كٓريمٓ الصَّفْح"
...