چه کسی می داند که تو در پیله ی تنهایی خود ، تنهایی؟ چه کسی می داند که تو در حسرت یک روزنه در فردایی؟ پیله ات را بگشا... تو به اندازه ی پروانه شدن زیبایی! از صدای گذرآب چنان فهمیدم: تندتر از آب روان عمرگران میگذرد زندگی را نفسی ارزش غم خوردن نيست! آرزویم این است آنقدر سير بخندی که ندانی غم چيست!👀🧿