با خود عهد بستم که به چشمانم بیاموزم فقط زیبائیهای زندگی ارزش دیدن دارند، و با خود تکرار میکنم که یادم باشد.،
هر آآن ممکن است شبی فرا رسد و آنچنان آرام گیرم که دیدار صبحی دیگر برایم ممکن نگردد، پس هرگز به امید فردا محبتهایمان را ذخیره نکنیم، و این عهد به من جسارت میدهد که به عزیزترین هایم ساده بگویم:
""خوشحاااالم که هستید""