آدم هارا لبریز نکنیم!
همیشه نمیشود نادیده گرفت!
آستانه ی تحمل هرکس، اندازه ای دارد!
هر آدمی از یک جایی به بعد ، خسته میشود..
از خواب بودن، دست میکشد
قسمت های آزارد دهنده ی زندگیش را جدا میکند و برای همیشه دور میریزد
با خودخواهی و غرور های بیجا،صبر آدم هارا لبریز نکنیم!
یک بار برای همیشه بفهمیم
تمام جهان موظف نیست باب میل ما رفتار کند..
آدم های این روزگار به قدری فکر و مشغله دارند که حوصله ندارند پای حرف و برداشت های اشتباه ما بنشینند!
حوصله ندارند حرف های تکراری بشنوند..
کاری به کار آدم ها نداشته باشیم...
آدم ها سرشان به کار خودشان گرم است...
آدم ها دل و دماغ سابق را ندارند....